Chrzanowski wykreował wizję sprawnego miasta, w którą uwierzyła spora ilość mieszkańców…

Mariusz Chrzanowski wykreował wizję sprawnego miasta, w którą uwierzyły tysiące mieszkańców Łomży, oczekujących czegoś więcej niż tylko igrzysk w postaci szeroko zakrojonej propagandy sukcesu. Iluzjonista karmił społeczność, przez jakiś czas nasz blog również, propagandą miasta mlekiem i miodem płynącego, odwracając uwagę od finansowych problemów. Dzisiaj mag z zamkniętego osiedla, nie mogący już ukryć prawdy, szuka wsparcia wśród radnych, których przez ostatnie lata traktował per nogam, aby uratować twarz i próbować udowodnić, że finanse oraz sposób zarządzania miastem są poprawne.

Nie jest przekłamaniem, że Łomża właśnie bankrutuje, popadła w spiralę długów, więc kryzys zaspakajania wielu obszarów życia miasta i podmiotów go obsługujących jest nieuchronny. Odpowiedź władzy wykonawczej, która w znacznym stopniu przyczyniła się do kryzysu, sprowadza się do próby łatania niedoborów prostym zabiegiem: podwyżka podatków, zamiast poszukiwania środków w zmianie konstrukcji budżetu. Prezydent wraz ze Skarbnik upierają się, że budżet się zepnie, pod warunkiem, że dojdzie do podwyższenia podatków. Można mieć duże wątpliwości, czy ten warunek jest rzeczywiście zasadny.

Proszę zwrócić uwagę, że pierwszy rok obecnej kadencji niemal równoważył wydatki z przychodami. Istniała niepisana koalicja ponad podziałami, samorząd tętnił zgodą – głaskano się i poklepywano, sukcesy rozkładały się równomiernie na władzę uchwałodawczą i wykonawczą, było cacy ku zadowoleniu opinii publicznej. Być może ten podział doskwierał tym drugim, skoro rok później nagle postanowiono klub radnych Prawa i Sprawiedliwości „odstawić od cycka” i zepchnąć na margines, pozbawiając radnych tego klubu praktycznie wszystkich funkcji w radzie włącznie z przewodniczącym. Kolejne lata pokazały, że zabieg ten pozwolił na nieumiarkowane wydawanie środków, znaczny wzrost zadłużenia i kreowanie sukcesu jedynie prezydenta Chrzanowskiego.

Przed ponad rokiem grupa radnych Platformy Obywatelskiej i jeden z radnych niezależnych, wchodząca w skład grupy większościowej, zorientowali się, że miasto brnie w spiralę długów, że tak dalej być nie może. Ta niezgoda na nieracjonalne wydawanie pieniędzy zaskutkowała powstaniem Obywatelskiego Klubu Samorządowego, który postanowił swymi działaniami zastopować sukcesy budowane na dalszym zaciąganiu długów. Wszyscy pamiętamy perturbacje związane z uchwaleniem budżetu na 2022 rok, który w obronie przed wkroczeniem RIO uchwalono tzw. rzutem na taśmę.

Problemy jednak pozostały a nawet się nawarstwiały. Prezydent wraz ze swoimi radnymi został zepchnięty do mniejszości. Stanowiący od tego momentu większość kluby PiS, PŁ i OKS zapoczątkowały próbę wywarcia presji na władzy wykonawczej w kwestii wypracowania działań oszczędnościowych i szukania w budżecie środków, pozwalających trudną sytuację finansową miasta w jakimś zakresie pomniejszyć.

Prezydent broni pewnych wydatków, które pozornie mają promować miasto, lecz w rzeczywistości mogą być odbierane jako ukryte elementy promujące jego osobę do wyborów samorządowych. Trzeba bowiem powiedzieć sobie prawdę, to rok 2024 zapoczątkuje oficjalną kampanię wyborczą, lecz w rzeczywistości rok 2023 będzie kampanią nieoficjalną, mającą znaczny wpływ na wiosenne wybory w 2024 roku. Można przypuszczać, że właśnie pod to budowano projekt budżetu na 2023 rok. Dużo wskazuje na to, że odrzucenie uchwały w sprawie podniesienia podatków od nieruchomości ten plan wysadziło w powietrze. Zmusza to bowiem prezydenta Chrzanowskiego do gruntownego przemodelowania projektu budżetu na 2023 rok, tym samym zrezygnowania z wielu wydatków niekoniecznych oraz zbędnych. I słusznie.

Nagły „ożenek” prezydenta Mariusza Chrzanowskiego z PiS nie zaskakuje. Jak inni ma prawo konstruować układ w samorządzie, który pozwalałby na pozyskanie większości dla swoich zamysłów i pomysłów. Z technicznego oglądu ma to uzasadnienie. Jednak z moralnego punktu widzenia, w odniesieniu do wydarzeń i sposobu traktowania radnych PiS w ostatnich trzech latach budzi zdziwienie, jeśli nie niesmak i zatracenie pewnych ogólnie przyjętych wartości, nawet w polityce. Tak traktowanych radnych, władze PiS docisnęły do muru z zatraceniem poczucia wstydu, dla celów, które mogą nieść w sobie podteksty. Fakt jednak jest taki, że to nie władze PiS będą się wstydzić i spijać czarę goryczy, lecz właśnie ci radni, którzy konsekwentnie bronili swojej pozycji w odniesieniu do dyskwalifikacji, której bez uzasadnionej przyczyny doświadczyli.

„Ożenek” prezydenta Chrzanowskiego z PiS, którego opinia publiczna Łomży właśnie doświadcza, dowodzi jego dwulicowości i katastrofy wizerunkowej. Prezydent przez kilka lat bronił się przed jakimkolwiek znaczeniem radnych PiS w łomżyńskim samorządzie. Kiedy jednak znalazł się na własne życzenie w potrzasku – „padł na kolana”, szukając nie tyle ratunku dla finansów miasta, ile ratowania przed wstydem, który w takiej konfiguracji i tak jest nieuchronny. I to kosztem radnych, którzy z partyjnego rozkazu muszą zrobić zwrot o 180 stopni. Przypuszczać można, że kilku z nich będzie niosło w sobie wewnętrzne rozdarcie jak spojrzeć swoim wyborcom w oczy. ▄