Władza i samorząd jest dla wybranych, Chaplin wciąż dla wszystkich…

Niedościgniony Chearlie Chaplin mawiał, że dzień bez śmiechu jest dniem straconym. Dlatego na wszelki wypadek robię to przynajmniej raz dziennie. Namawiam do tego każdego, choćby nie miał w danym dniu ku temu okazji. Warto, choć obawiam się, że nadchodzą czasy, iż coraz częściej może on być śmiechem przez łzy.

Dzieją się takie rzeczy, że być może dopiero teraz w pełni zrozumiałem genezę powstania listu sygnowanego podpisem prezesa, który podczas wyborów samorządowych ujrzał światło dzienne i zniesmaczył uczciwie pracujących mieszkańców Łomży. Obserwując łomżyńską scenę społeczno-polityczną noszę w sobie obawy, że takich listów może powstać więcej, że ich twórcy traktują ludzi, jak rzeczy a władza wyłącznie wtedy jest słuszna, kiedy jest w ich rękach. Tak demokracji pisać nie wolno.

Mam podejrzenia, niekoniecznie słuszne, że jeszcze nie anulowano demokracji. A jeśli tego nie zrobiono, trzeba ją szanować, gdyż w demokracji wola większości jest nienaruszalna. Ubolewam, że z ust poważnego człowieka, doświadczonego życiem, radnego Podsiadły, popłynęły słowa o tzw. „nowym rozdaniu” w radzie, które rzekomo uniemożliwia współpracę radnych a wiele rzeczy dzieje się zbyt szybko, choć powinny być niekiedy omawiane tygodniami. Przypomnę, przy „poprzednim rozdaniu” sprawę cen śmieci omawiano nie tygodniami, lecz miesiącami. Jaka była wola do współpracy w tym temacie „poprzedniego rozdania”, każdy zainteresowany miał okazję doświadczyć. Jedynym tłumaczeniem była publiczna wypowiedź radnej Jóskowiak, że PiS przeciwne jest jakimkolwiek podwyżkom. Przyjazna Łomża na ten zadziwiający pogląd nie zareagowała. Nie rozumiem zatem, dlaczego „poprzednie rozdanie” było uprawnione a obecne jest nie do zaakceptowania. Ostatnia sesja rady miasta jest klasycznym przykładem, że demokracja jeszcze dyktuje warunki. Nadciągające podwyżki i obciążanie samorządów stawia koalicję radnych PiS - Przyjazna Łomża w bardzo dwuznacznym świetle i nie byłbym zdziwiony, gdyby wczesną wiosną doszło do „rozwodu”.

Od roku Klub Przyjazna Łomża bardzo wyraźnie utożsamia się z Klubem Radnych PiS. Oznacza to, że mają zbieżne poglądy na rzeczywistość, stanowią jedność w postrzeganiu spraw miasta, ale i zapewne tego, jaki wpływ mają czynniki zewnętrzne na jego funkcjonowanie. W związku z czym fasadowa próba „chcenia” oszczędności w wątpliwych obszarach, poważnie się z tym postrzeganiem kłócą i rodzą tragiczną sprzeczność. Radni obu wymienionych klubów sprytnie omijają kluczowe zagadnienia, które na finansową sytuację Łomży wpływają. Radni Przyjaznej Łomży populistycznie szukają „groszy”, bo dobrze wiedzą, że „milionów” nie sposób znaleźć, a jednocześnie między wierszami przemycają, że może i by te „miliony” znaleźli, lecz tylko pod warunkiem posiadania władzy. Złudne to i nieuczciwe, głównie w stosunku do pozostałych radnych, lecz do mieszkańców także. Brzmi to mniej więcej tak: ozłocimy Łomżę pod warunkiem, że dacie nam władzę. Kruchy to i fałszywy pogląd.

Prezydent Mariusz Chrzanowski swoją charyzmą i odważną oceną rzeczywistości wraz z grupą radnych, mocno wsparci wyborcami, udowodnili, że Łomża nie jest byle czym, co można sobie wyrywać z ręki do ręki. Radni PiS i Przyjaznej Łomży muszą zrozumieć, że nie istnieją ludzie, którzy wiedzą najlepiej. Poza tym wciąż odnoszę wrażenie, iż nie szukają winowajców zaistniałych podziałów tam, gdzie rzeczywiście się znajdują. A ponadto muszą sobie uświadomić, że aby pomagać miastu wcale nie trzeba mieć władzy. Trzeba uczciwie chcieć, a nie pod publikę. Zakończę tak: władza i samorząd są dla wybranych, Chaplin wciąż jest dla wszystkich. Pozdrawiam Czytelników.