Ekscelencje, przecież tak nie można…

Tygodnik Podlaski „Kontakty” z 16 lutego br. na str. 12-13 publikuje artykuł autorstwa p. Marii Tockiej, który naprawdę robi wrażenie. Wart jest wielokrotnej lektury. Budzi również oburzenie, kiedy pokazane w nim mechanizmy „wyautowania” ks. Jerzego Samsela z Zambrowa skonfrontujemy np. z tym, co łomżyńscy hierarchowie wyczyniali z prezydentem Mariuszem Chrzanowskim. W obu przypadkach podobny styl, ta sama bezczelność, ta sama wyniosłość i stek kłamstw, ten sam brak pokory i szacunku dla bliźniego.

 Zwróciłem się do kilku księży o komentarz do artykułu w „Kontaktach”. Ich odpowiedziami nie byłem zaskoczony. Pierwszy z nich kulturalnie mnie zbył, pozostali stwierdzili, że trzeba poczekać, co rzecznik Kurii napisze, czy w ogóle Kuria zareaguje na artykuł. Ja postanowiłem nie czekać. Z bardzo konkretnych powodów. Autorka artykułu p. Maria Tocka informuje, że zwróciła się o komentarz do obecnego proboszcza w Zambrowie, który odesłał ją do rzecznika Kurii. Zaznaczyła, że do zamknięcia ww. numeru nie nadeszła do redakcji z Kurii żadna odpowiedź na postawione pytania. Nie mogłem więc czekać, bowiem w moim przekonaniu autorka, parafianie i bohater publikacji ks. Jerzy Samsel mówią prawdę. Gdyby kłamali, odpowiedź od rzecznika Kurii nadeszłaby natychmiast.

Ksiądz prałat dr Jerzy Samsel, dziekan dekanatu zambrowskiego i proboszcz /2004-2018/ parafii Trójcy Przenajświętszej w Zambrowie poważnie zachorował. Łomżyńscy hierarchowie i im podlegli postanowili szybko pozamiatać i „wyautować” człowieka, który po kilku dekadach zderzył się z ludzkim problemem. Po zaleczeniu nękającego go wirusa i wyjściu ze szpitala, dostąpił zaszczytu – odwiedził go bowiem sam bp Stepnowski i podsunął do podpisania rezygnację. Zagranie psychologiczne, ale i obrzydliwe, bowiem ks. Samsel twierdzi, że był wówczas osłabiony chorobą, nie wiedział, co podpisuje. Podobnymi mechanizmami starano się wymusić rezygnację z kandydowania na prezydenta Łomży p. Mariusza Chrzanowskiego, który w przeciwieństwie do ks. Samsela nie popadł w słabość i zgody nie wyraził

Machina „wyatutowania” ks. Samsela nabrała rozpędu, niedługo po wizycie bp Stepnowskiego, podczas niedzielnego nabożeństwa odczytano informację, że ks. Samsel złożył rezygnację z funkcji proboszcza i dziekana na ręce biskupa łomżyńskiego. Również podczas niedzielnych nabożeństw odczytano list, rzekomo autorstwa ks. Samsela, w którym żegnał się z parafianami. Okazuje się, że ks. Samsel nie napisał żadnego listu i nie wie, kto go napisał. Niedługo później zaczęto rozprzestrzeniać kłamliwe, jak się okazało informacje, że były proboszcz ks. Samsel zostawił parafię w długach i wiele innych niekorzystnych wymysłów. W obronie ks. Samsela nie stanęli inni księża, lecz zwykli ludzie, którzy udowodnili, że nowy proboszcz i wikariusz mówili nieprawdę o długach. Przypomnij sobie czytelniku, jak działała machina, żeby zdyskredytować p. Mariusza Chrzanowskiego - był list, były pomówienia, były obrzydliwe działania skierowane do niego i jego rodziny. Tak działa ta biskupia machina dla osiągnięcia swoich partykularnych interesów.

Szczegóły w Tygodniku Podlaskim „Kontakty” z 16 lutego br. na str. 12-13, warte lektury.

Skazywanie na alienację przychodzi biskupom łomżyńskim niezwykle łatwo, jakby było ich naturalną potrzebą i chlebem powszednim. Bezpodstawne skazywanie na śmierć cywilną nie może wynikać z przeczuć i kłamstwa ubieranych w fałszywe fakty a instrumentalne traktowanie ludzi do realizacji swoich celów, jest oszustwem i grzechem ciężkim. Obaj biskupi łomżyńscy sprawiają wrażenie ludzi, dla których pojęcie prawdy nie istnieje, kierują nimi względy praktyczne a nie etyczne.

Przykład ks. Jerzego Samsela, prezydenta Mariusza Chrzanowskiego, jeszcze kilka, które przywoływałem wcześniej na blogu, rodzą apel, by zarówno bp Janusz Stepnowski, jak i bp Tadeusz Bronakowski przeprosili za te amoralne i krzywdzące bliźnich zachowania, honorowo podali się do dymisji i poświęcili się życiu w ciszy i odosobnieniu. Pozostawanie w obecnym stanie systematycznie dzieli wspólnotę, poróżnia i czyni poważne szkody naszemu Kościołowi, w wielu przypadkach szkody nieodwracalne. Szczęść Boże.