Nadzwyczajny strzał we własną stopę...

Odbyła się zapowiadana nadzwyczajna sesja Rady Miasta w Łomży, zwołana na wniosek siedmiu radnych: klubu PiS i radnego Dariusza Domasiewicza. W porządku obrad znalazła się informacja Prezydenta Miasta Łomży na temat planowanych wniosków o dofinansowanie inwestycji z Rządowego Funduszu Polski Ład: Program Inwestycji Strategicznych.

Rozpoczynając sesję, przewodnicząca Alicja Konopka zwróciła się do wnioskodawców /i słusznie/, o wytłumaczenie, na czym miała polegać „nadzwyczajność”, że doszło do zwołania nadzwyczajnej sesji. Szefowa radnych PiS, jak zwykle z przygotowanego tekstu na kartce, próbowała przekonać radnych o „nadzwyczajności” spotkania. Z odczytu wynikało, że radni wnioskodawcy chcą poznać, jakie wnioski władze miasta w odniesieniu do ww. programu przygotowały i po zapoznaniu się z nimi zamierzali przedstawić swoje propozycje.

Zgodnie z porządkiem obrad prezydent Mariusz Chrzanowski i jego zastępca Andrzej Garlicki przedstawili zakres inwestycji, które zostaną zgłoszone w ramach naboru wniosków: - realizacja nadnarwieńskich bulwarów; - termomodernizacja Hali Sportowej im. Olimpijczyków Polskich; - budowa siedziby Przedszkola Publicznego nr 5. O czym notabene rozmawiano miesiącami, ale niektórych słuch zawiódł.

Pomysł przedstawiony przez „nadzwyczajnych” wnioskodawców okazał się ich strzałem we własną stopę /nie pierwszym/, kiedy wiceprezydent Garlicki przedstawił zasady i procedury złożenia wniosków, co automatycznie wyklucza nagłe wprowadzenia innych wniosków. A to z tego powodu, że określone programem terminy są tak krótkie, że przygotowanie projektu nowych pomysłów nie ma najmniejszych szans. Z wiadomych powodów treść odczytu szefowej radnych PiS okazała się, iż mamy do czynienia z czymś, co popularnie nazywamy: „musztarda po obiedzie”.

W tym momencie wniosek radnego Andrzeja Grzymały, by przegłosować zamknięcie sesji, w moim przekonaniu okazał się zbawienny - choć nienadzwyczajny - dla „nadzwyczajnych” wnioskodawców, bowiem uchronił ich przed kolejnymi strzałami we własna stopę. Wniosek przeszedł większością głosów i „nadzwyczajny spektakl niekompetencji” dobiegł końca. Trwał niedługo, ok. 20 minut. Braw nie było, a być powinny. Pozdrawiam Czytelników.