Nie mieszkańcy, lecz decydenci polityczni nie chcą posła z Łomży…

Zacznę trywialnie, za niespełna dwa tygodnie ruszymy do urn wyborczych. Oczywiście kampania trwa od dawna. Nie dało się ukryć, że główni aktorzy polityczni z podlaskiego intensywnie pracowali na jesienne głosy. Ale, żeby uściślić, należy wyraźnie podkreślić, że robili to przedstawiciele wszystkich partii politycznych poza tymi z miasta Łomża. Na pewno nie odbyło się to na zasadzie uzgodnień, czy zmowy łomżyńskich polityków. Jak bowiem dobrze wiemy, w polityce każdy sobie rzepkę skrobie. Czemu skrobać nie chcieli łomżyniacy? Być może chcieli i nie wytrzymali parcia tuzów politycznych z podlaskiej centrali? Jeśli tak, to nie jest to żadnym usprawiedliwieniem, lecz pokazaniem słabości, brakiem troski o miasto i jego mieszkańców, co ostatecznie zaskutkowało kompletną kompromitacją w odniesieniu do kluczowych organizacji na politycznej mapie naszego miasta.

Z całym szacunkiem dla kandydata PO, ale największym blamażem w odniesieniu do nadchodzących wyborów parlamentarnych wykazała się właśnie Platforma Obywatelska. Brak na liście tej partii silnego przedstawiciela z Łomży, posiadającego jakieś zaplecze, dorobek w strukturach samorządowych miasta i województwa, świadczy, że Platforma, która jeszcze nie tak dawno zabiegała o głosy dla swoich kandydatów do samorządu i prezydentury, pokazała świadomie figę swoim wyborcom i bezczelnie ich wystawiła do wiatru. Tak stawiając sprawę, wyraźnie wskazują, że decydenci tej partii nie chcą posła z Łomży, zaś struktury tej partii w Łomży być może wyglądają tylko ładnie na papierze.

O podobnym blamażu można powiedzieć o PSL, obecnie jedynej w europie partii chłopskiej, co akurat w odniesieniu do postawy naszych Ludowców brzmi śmiesznie. Łomżyńskie to tysiące rolników, to zagłębie mleczne. Wstyd, żeby partia krzycząca wszem i wobec o trosce nad polskim rolnikiem nie potrafiła wystawić z Łomży kandydata do parlamentu. Tak, jak Platforma wystawiła do wiatru mieszkańców miasta, tak Ludowcy wystawili do wiatru tysiące rolników z regionu łomżyńskiego. Jedni i drudzy przedstawiciele tych partii pokazali nam wszystkim swoją słabość. Nie będzie więc zapewne zdziwienia, kiedy za figę wyborcy odwdzięczą się figą.

Nie popisała się również partia rządząca obecnie miastem. Prawo i Sprawiedliwość pozwoliło sobie na konfigurację samobójczą w mojej ocenie. Pisałem o tym kilka tygodni wczesniej. Wystawiając dwoje kandydatów, blisko obok siebie, pomniejsza szanse uzyskania ponownie mandatu posła. Nie wierzę, że z Łomży komuś na tym zależało. Moim skromnym zdaniem, o taki samobójczy układ dla Łomży zapewne zabiegali decydenci polityczni województwa. Nie można wykluczyć, że taka konfiguracja jest próbą wyeliminowania z gry obecnego posła. Wystawienie na tej samej liście kandydatki z Łomży daje duże szanse porażki obojga kandydatów. Jeśli tak, to komu tak bardzo zależy, żeby Łomża posła nie miała? I co takim kombinowaniem ktoś chce ugrać? Wystawienie dwóch kandydatów PiS z Łomży dezorientuje elektorat i zdecydowanie pomniejsza szanse na sukces. A to świadczy o braku troski tej partii o nasze miasto i może w ostateczności zepchnąć Łomżę do roli wiecznego wasala.

Brak z Łomży kandydata na liście KWW „Kukiz’15” jest według mnie działaniem zamierzonym. Wciąż bowiem noszę w sobie, dziwne być może przekonanie, że zlepek tych ludzi jest pod wpływem działaczy partii, która już rozdaje stanowiska. Zaskakuje natomiast brak kandydata z Łomży na liście Zjednoczonej Lewicy. Świadczy to o tym, że łomżyńska lewica uwsteczniła się i zmarnowała daną im przed pięcioma laty szansę. Ale to nie mój problem.

Kandydat Lech Kołakowski nie jest politykiem z mojej bajki. Nie jest, jak ja to nazywam, „mistrzem”. Jest jednak na dzień dzisiejszy jedyną szansą, żeby Łomża posła nadal miała. I to poddaję pod rozwagę czytelnikom bloga, bez względu na to jakie posiadają poglądy polityczne. Przy wywalczonej demokracji, danej nam samorządności, patriotyzm lokalny jest w coraz większej cenie i naprawdę nosi różne oblicza. Czy aby nie pora, by z tego autentycznie skorzystać?