Jesienny wybór potrzebuje w najbliższą niedzielę stempla, który da Łomży gwarancję pełnego sukcesu…

Za kilka godzin cisza wyborcza. Pozostanie nam czas na rychtowanie się do niedzielnego spaceru, by spełnić swój wyborczy obowiązek. Proszę zwrócić uwagę, że praktycznie wszyscy politycy na krajowej scenie politycznej podkreślają, że są to dla Polski najważniejsze wybory od 1989 roku. Nie chce mi się rozważać ich bardzo subiektywistycznego poglądu. Polska scena polityczna na tyle rozczarowała, że nie warta jest szerszej polemiki, lecz skłania bardziej do rozważań o tym, co tu i teraz w Łomży stanie się dnia 13 października Roku Pańskiego 2019.

W przeciągu dość wąskiego przedziału czasowego, mieszkańcy Łomży stają po raz drugi przed bardzo ważnym wyborem. Jesienią ubiegłego roku wykazali się roztropnością i szacunkiem dla swojej i miasta przyszłości. W sposób niezwykle precyzyjny potrafili oddzielić ziarno od plew, prawdę od fałszu, dobro od zła, pokorę od chciejstwa, rozwój od smuty, wartości od dyktatu. Teraz nadchodzi czas na wsparcie ziarna, prawdy, dobra, pokory, rozwoju i wartości. Jesienny wybór potrzebuje w najbliższą niedzielę stempla, który da Łomży gwarancję pełnego sukcesu. Trzeba iść do urn wyborczych śmiało, a po drodze odważnie omijać plewy, fałsz, zło, chciejstwo, smutę, dyktat. Minione miesiące wyraźnie pokazały „co jest czym”, „kto jest kim”. Minione miesiące wskazały drogę, że w poszukiwaniu prawdy nie wolno się dać zastraszyć, bo staniemy się adwokatami zła. 13 października jest kolejną szansą do obrony  godności Łomży. Tego właściwego wyboru mogą dokonać tylko właściciele miasta, którym są jego mieszkańcy. Ja nie wątpię, że potrafią tego właściwie dokonać, czego z całego serca wszystkim życzę. Trzymam za Łomżę kciuki, pamiętając, że Łomża potrzebuje równowagi jak kania dżdżu.

Trzeba również przywołać, że 13 października jest dniem szczególnym nie tylko z powodu mających się odbyć wyborów do parlamentu, ale także dlatego, że w tym dniu przypada wspomnienie-święto bł. Honorata Koźmińskiego, prezbitera, polskiego duchownego katolickiego, kapucyna, teologa, błogosławionego Kościoła katolickiego, którego beatyfikacji dokonał Jan Paweł II w 10 rocznicę swojego pontyfikatu. Honorat Koźmiński był założycielem wielu zgromadzeń zakonnych, powołał do życia m.in. Zgromadzenie Sióstr Serafitek, uzyskał od Stolicy Apostolskiej zgodę dla zgromadzeń bezhabitowych i ich afiliację do zakonu kapucynów. Został komisarzem generalnym kapucynów w prowincji polskiej. Przywołam istotne słowa o. Honorata:

- Życie nasze to podróż po wzburzonych wodach oceanu, pośród ciemności nocy; wiara to latarnia morska, co nam drogę do portu wiecznej szczęśliwości ukazuje; wierność w obowiązkach to czółno, które nas od morskich broni bałwanów, tj. od wpływów świata; nadzieja, ufność w Bogu to kotwica, co nas od zatonięcia ratuje; miłość to wiatr, co żagle nadyma. I do nieba wiedzie.

Szczęść Boże.

PS. Przed chwilą świetne wystąpienie w Radiu Nadzieja poseł Bernadety Krynickiej. Ma dorobek, jest odważna, jest skuteczna, prawdziwa kobieta sukcesu. Kocha Łomżę nie tylko słowem, ale i uczynkiem – udowadnia to swoim konkretnym działaniem. Warto wysłuchać, by poznać prawdziwe oblicze tej z pozoru kontrowersyjnej osoby. Wbrew opiniom krytyków, ma w sobie „to coś”.