Łomża umiera, z patriotyzmem na ustach…

Tytuł nie jest przesadny, jest adekwatny do rzeczywistości. Łomża permanentnie prze ku zagładzie. Mało tego, dzieje się tak na własne życzenie mieszkańców. Naturalnie przeciętny zjadacz chleba, śmigający po miejskich asfaltach i polbrukach nie bardzo ma tego świadomość. I trudno tego od niego wymagać. Istotniejszym jest, czy mają tego świadomość rządzący? Mam co do tego poważne wątpliwości. Owszem, oficjalnie dużo się obiecuje. Ale obiecanki cacanki a głupiemu radość, jak brzmi znane powiedzenie. Przede wszystkim jednak, rządzący są zajęci dzieleniem i zarabianiem pieniędzy wytworzonych z ciężkiej pracy ogółu mieszkańców. I tak bezustannie od zakończenia wyborów.

Tak się składa, że Łomża umiera głównie za sprawą braku koncepcji na rozwój miasta, w którą przede wszystkim wpisani byliby obecni mieszkańcy i kolejne pokolenia. Poza zarabianiem pieniędzy, graniczącym z zachłannością, rządzący są zajęci produkcją biedy i bezrobocia. Chyba jednak rządzący nie zdają sobie sprawy, że przy tak wysokiej skali tych dwóch zjawisk, miasto Łomża wydaje z budżetu na opiekę społeczną zdecydowanie najmniejsze środki ze wszystkich najważniejszych miejscowości województwa. Nic się o tym głośno nie mówi. Snuje się za to bardzo górnolotne plany, jakby zapominając, że kasa miasta jest pusta jak bęben. I żadna komisja tej pustki w krótkim czasie nie wypełni.

Władze tak bardzo są zdeterminowane dzieleniem i zarabianiem, że uszedł ich uwadze fakt, iż Łomża systematycznie, krok po kroku, umiera. Upłynęło wiele miesięcy od przedstawienia programu przez najważniejszego zwycięzcę wyborów. Wciąż się bada, przeprowadza audyty, wydaje niepotrzebnie kasę, powołuje komisje, nie można wykluczyć, że płacone są też powyborcze fanty. I tyle. Natomiast nie robi się nic, aby postępujący marazm zatrzymać. Władze prą w kierunku ślepej ulicy. Tak pędzili za sukcesem wyborczym, że zapomnieli, w jakim celu objęli władzę i co mieszkańcom obiecali. Patriotyzm, wypożyczalnia rowerów, igrzyska, fety, podublowane kancelarie prawne, wizyty panów w garniturach szykujących się do kolejnego skoku na Wiejską, dotacje na przykościelne „przygwizdy” – to nie zaspokoi autentycznych potrzeb miasta i jego mieszkańców. To zaspakaja aspiracje i ambicje wybranych. I nic poza tym.

Władze w poszukiwaniu sukcesów na użytek nadchodzących wyborów do parlamentu i zajęte troską o swoje i kolesi kieszenie, zupełnie zapomniały, że Łomża to mieszkańcy o bardzo różnych poglądach, różnych oczekiwaniach i różnej stopie życiowej. Żadnej z tych grup fantasmagoriami nie zaspokoi się ich potrzeb. Patriotyzm przybrał dzisiaj inne oblicze, bardzo chętnie mówią o nim szczególnie syci. Tak.

Jeszcze nie tak dawno Łomża liczyła grubo ponad 60 tys. mieszkańców. To przeszłość. Teraz jest nas grubo poniżej tego poziomu. Władze nie robią nic, żeby ten uśmiercający miasto proces zatrzymać. Saldo migracji za ostatnią dekadę jest każdego roku ujemne. W minionym roku ubyło nas ponad 3 tys. Powinno się bić na alarm. Niestety, władze coś przebąkują, szepczą, rzucają półgębkiem, cmokają. A problem jest bardziej niż poważny. O patriotyzmie mówi się często, o zatrzymaniu młodzieży w mieście rzadko, wstydliwie. Jakby narastająca tendencja migracji mieszkańców na zewnątrz była dla władz korzystna. O inwestycjach w patriotyzm władze Łomży mówią z radością w oczach. Zadowoleni ze swej radosnej twórczości, przyglądają się, jak Łomża umiera. W tym tempie, za niespełna dekadę staniemy się podrzędnym miasteczkiem, a za dwie następne osadą. Tyle, że obecnie rządzący będą już mieli „wypracowane” solidne emerytury. Nad tym ważnym problemem powinni także pochylić się panowie z Sadowej. Mniej zajmować się biznesem, a głównie zmobilizować siebie i władze do znalezienia środków mogących zatrzymać to przerażające zjawisko. Niestety, póki co, jedni i drudzy żyją doraźnie, dniem dzisiejszym, zapatrzeni w swój dostatek wypracowany rękami mieszkańców. Nadzieja w samorządzie, a więc radnych i ich wyborcach, bowiem wszystko zmierza w kierunku, że będą musieli wziąć sprawy w swoje ręce. Inaczej o patriotyzmie nie będzie z kim rozmawiać oraz komu go krzewić i wpajać.