Była to sesja obarczona inkongruencją… i siłowym głosowaniem…

Obiecałem tekst o sesji znacznie wcześniej, lecz po takich obradach trudno zebrać myśli i coś obszerniejszego napisać. Włos się bowiem jeży, więc krótko i na temat. Była to sesja pełna sprzeczności, paradoksów i nielogiczności. Oczywiście mam na myśli część dotyczącą uchwały w sprawie Parku Jana Pawła II. Wsłuchując się w wypowiedzi radnych, dopiero po analizie wypowiedzi radnej Alicji Konopka zrozumiałem, że głosowanie nad tą uchwałą miało cechy targowicy. Radna, mająca duże doświadczenie, pozwoliła sobie ujawnić rzecz ważną i istotną w przedmiotowej sprawie. Powiedziała otóż, iż jest bardzo zdziwiona, gdyż jej koleżanki i koledzy radni „prawie wszyscy byli przeciwni temu parkowi, jak się rozmawiało a na komisji wręcz odwrotnie”. Radna stanowczo podkreśliła, że park nie jest najważniejszą inwestycją w mieście, że są znacznie ważniejsze potrzeby. Co więc się stało, że doszło do takiej zmiany opinii radnych? Co się stało w przerwie sesji, że kierownik urzędu podjął decyzję o zmniejszeniu środków na park o 300 tys. złotych? Czy wycofanie uchwały w sprawie modernizacji ulic miało związek z uchwałą w sprawie parku?

Z ust sporej części radnych, w tym w znacznej mierze radnych PiS, padały bardzo merytoryczne argumenty, aby odstąpić od budowania parku za tak duże środki, albowiem miasta na coś takiego przy obecnym zadłużeniu nie stać, mówiono rzeczywiście o priorytetach. Niestety argumenty nie trafiły do tych będących „za”, a kierownik nie zdobył się na udzielenie spójnych odpowiedzi na padające w trakcie dyskusji pytania. Wydobył zaś z siebie coś w rodzaju, że są Dni Młodzieży, że będzie zadowolona z parku diecezja oraz, że: „- To jest inwestycja, która jest potrzebna i będzie oddziaływała na tysiące mieszkańców osiedli ŁSM i SM Perspektywa”. Dla mnie ta część wypowiedzi kierownika jest bardzo wieloznaczna, lecz przemilczę swoje przemyślenia.

Doznałem natomiast szoku, kiedy wysłuchałem wypowiedzi strażnika kasy miejskiej z ramienia rady, radnego Tadeusza Zaremby. Od kilku miesięcy radny Zaremba przy różnych okazjach wypowiada się na temat finansów miasta, potrzebach itd. itp., podkreślając konieczność szukania pieniędzy na priorytetowe zadania miasta. Byłem zatem zdziwiony, kiedy radny Zaremba zdecydowaną wypowiedzią zachęcał do głosowania za przeznaczeniem tak sporych środków na to zupełnie niepriorytetowe zadanie, jakby to były nic nieznaczące grosze i po co o tym tyle dyskutować. Wypowiedź radnego Tadeusza Zaremby wywołała we mnie tym bardziej wielkie zaskoczenie, albowiem kilka dni przed głosowaniem w tej sprawie stanowczo, nie przebierając w słowach, opowiadał się za zablokowaniem realizacji pomysłu kierownika urzędu miasta. Czy aby swym wystąpieniem nie wystawił niektórych koleżanek i kolegów do przysłowiowego wiatru? A może wystawił samego siebie?

Wszystkie wyszczególnione przeze mnie okoliczności w tej sprawie oraz wynik głosowania 12 „za”, 9 „przeciw”, 1 „wstrzymujący” świadczą, że było ono siłowe, ale także może świadczyć, choć oczywiście nie musi, że przepchnięcie uchwały w sprawie parku nosiło znamiona pospolitego targu. Kto i ile na tym ugrał? Ten rebus nie powinien chyba być trudno rozwiązalny dla sporej części mieszkańców.