Słów kilka do kierownika urzędu miasta Mariusza Chrzanowskiego i nie tylko…

Kierowniku Chrzanowski, na wstępie składam wyrazy współczucia, że wyborcy sprawili panu psikusa i wybrali pańską osobę na tak eksponowane stanowisko, prawie najważniejsze w naszym mieście. Jednocześnie wyrażam zadowolenie, iż sprawowanie przez pana tej znamienitej funkcji odbija się szerokim echem w środkach masowego przekazu, w tym bardzo szeroko w przestrzeni internetowej. Materiały i komentarze tam się pojawiające, pozwalają mieszkańcom faktycznie i wespół brać udział w naszej ziemskiej wędrówce za chlebem, szczęściem, radością, troską, godnością i prawdą.

Inspiracją do napisania słów kilka do osoby dzierżącej tak ważną funkcję, jest informacja o skierowaniu przez nią do prokuratury doniesienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, rzekomo w formie znieważenia, pomówienia itp. w środkach masowego przekazu, jakim niewątpliwie jest internet. W związku z czym pozwalam sobie popełnić tekst o wymiarze moralnym odnośnie tak ujętych zarzutów. Pomijam aspekt społeczny i prawny, albowiem wystarczająco na ten temat ostatnimi czasy napisano.

Kierowniku Chrzanowski, nie należę do młodych ludzi. Mam obecnie komfort i sposobność dzielić swój czas wyłącznie pomiędzy obserwację, rodzinę oraz modlitwę. Oczywiście muszę zaznaczyć w tym miejscu, iż ograniczony rozmiar wypowiedzi na blogu zawęża możliwość pełnego wyartykułowania myśli. Sądzę jednak, że publikacje zasadzone w przestrzeni internetowej wyczerpująco uzupełnią sens mojej tu wypowiedzi. Zastrzegam zarazem, iż jestem prostym człowiekiem i mogę jedynie postrzegać i analizować wydarzenia wokół nas niedoskonałym ludzkim rozumem, co samo przez się będzie w jakimś stopniu obarczone subiektywizmem. Nikt nie jest w stanie przed tym się obronić.

Kierowniku Chrzanowski, nie jestem zawodowym politykiem ani prawnikiem, dlatego skupię się na wyjaśnieniu wymiaru moralnego odnośnie stylu sprawowania tak ważnej funkcji w mieście. Dodam, że nie dotyczy to tylko pana, lecz każdego, kto takiego zaszczytu z woli wyborców dostąpi. Jest pan katolikiem, więc nie obca powinna być panu druga z sześciu głównych prawd wiary: „Bóg jest sędzią sprawiedliwym, który za dobre wynagradza, a za złe karze”.

Kierowniku Chrzanowski, w obliczu sposobu sprawowania przez pana władzy i związanych z tym perturbacji, nie można inaczej interpretować pojawiającej się coraz częściej krytyki (także dość agresywnej), jak właśnie przez pryzmat Bożej sprawiedliwości, nie zaś jakiejś na pana celowej nagonki, znieważania, pomówień, bo zapewne nie to jest intencją autorów. Nic na tym ziemskim padole nie dzieje się bez woli Bożej. Życie wskazuje także, że czynienie dobra nie może usprawiedliwiać czynienia zła. Tak bowiem nie postępują uczniowie Chrystusa. Nie tylko w mojej ocenie, najpoważniejszym grzechem jest naruszanie pierwszego i najważniejszego przykazania, jakim jest miłość Boga i bliźniego, także tego, który jest często niesłusznie i na wyrost określany mianem nieprzyjaciela. Odnosi się to nie tylko do wymiaru tego problemu w skali władzy, ale także, być może szczególnie, w relacji między dosłownie wszystkimi na linii prezydent – radny – mieszkaniec.

Kierowniku Chrzanowski, sprawy dotyczące mało zrozumiałych dla obserwatorów ruchów personalnych, nie zawsze racjonalne dzielenie środków publicznych, także marnowanie ich, nie zawsze trafne inwestycje lub nieuzasadnione ich zaniechanie, brak odruchu oszczędzania i tworzenia rezerw dla pozyskiwania w niedalekiej przyszłości środków zewnętrznych, na dziś brak wizji rozwoju miasta, także nepotyzm – należą do przykładów, jak można zawłaszczać obszary zarezerwowane dla samorządu i demokracji, i tworzenia mitu fałszywego sukcesu i nieomylności.

Kierowniku Chrzanowski, jest to odpowiedź w wymiarze moralnym na skierowany przez pana do prokuratury zarzut rzekomego znieważania, pomawiania, podejrzenia o popełnieniu przestępstwa wobec pana osoby i w ogóle instytucję prezydenta. Powinna być ona ostrzeżeniem i sygnałem dla pana, radnych, administracji i wszystkich mogących być w przyszłości zaszczyconych władzą w mniejszym, czy też większym zakresie. Ta odpowiedź szczególnie jest skierowana do katolików dzierżących władzę, stojących najbliżej Ołtarza Boga Żywego, którzy powinni stanowić wzór doskonałości chrześcijanina.

Nie można z jednej strony deptać Prawa Ewangelii oraz innych ustanowionych demokratycznie praw, lecz przede wszystkim wartości, a z drugiej strony ustawiać się w szeregu uczniów Chrystusa. Każdy wie, iż władza niesie z sobą wiele pokus i potrafi degenerować człowieka. Rządzący stworzyli sobie nowego bożka – wyborcę, i stają na głowie, aby go na siłę uszczęśliwić. Zważmy jednak, że Bóg Wszechmogący panuje także nad regułami demokracji. On właśnie kieruje sercami swoich stworzeń, poddając ich komu zechce – w nagrodę lub za karę. Dlatego zamiast narażać siebie i imię Boże na pośmiewisko, starajmy się stawać braćmi i siostrami. Tego, który przyszedł aby nam służyć. Bo cóż nam z tego przyjdzie, że zdobędziemy wątpliwe cele, kiedy jednocześnie poniesiemy uszczerbek na duszy?

Poszukiwanie prawdy, czasami agresywne i nie przebierające w słowach, oraz procesy wskazujące mankamenty sprawowania władzy i próbujące naprawiać nie mogą być jednoznacznie nazywane znieważaniem, pomawianiem, przestępstwem. Mam nadzieję, że publikacje na blogu oraz inne powstałe w przestrzeni internetowej skłonią czytelników do głębszej analizy otaczającej nas rzeczywistości. To poszukiwanie prawdy, być może choć w części odsłoni pewne obszary świadomości, odnośnie tych najbardziej trudnych spraw, stawianych zawsze w obliczu – nie przeczę, że bolesnej – krytyki osób na świeczniku, będących przede wszystkim katolikami. Pamiętając przy tym zawsze, że miłość jest wartością kluczową, jest wykładnią dla wszystkich pozostałych.