Arystoteles się nie mylił: „demokracja to rząd hien nad osłami”…

Obserwuję, słucham, myślę. Niby demokracja jest, ale trudno ją odnaleźć w tym właściwym znaczeniu. Z teoretycznego punktu widzenia jest cacy. Mamy wolność słowa, jesteśmy na tyle wolni, że niczym nie skrępowani, mamy niemal nieograniczone prawo zabierać głos w sprawach publicznych. Możemy nawet w drodze głosowania rozdawać mandaty. Jednakże okazuje się, że to wszystko teoria. W praktyce wygląda to zupełnie inaczej.

Od zawsze kreujemy się za pępek świata, postanowiono więc nad Wisłą zmodyfikować pojęcie demokracji. Nasza demokracja została w pewnym momencie naszpikowana egoizmem, narcyzmem, hipokryzją, nepotyzmem, zazdrością i chciwością. Nie sprawdza się i prowadzi uczepionych koryta na manowce. Rządzące nami „hieny” każą sobie płacić wygórowane stawki (naszymi pieniędzmi) za „służbę” a właściwie radosną twórczość w imię demokracji.

W imię tejże demokracji rządzą od kilku lat osoby, które otrzymały poparcie określonej grupy wyborców. W imię tejże demokracji władzę sprawują grupy „większościowe”, które otrzymały łącznie małe poparcie w stosunku do ogółu uprawnionych do głosowania. Ten właśnie zlepek nierzadko przypadkowo wybranych osób, w zdecydowanej większości uzależnionych od jedynie słusznej partii, w imię demokracji sprawuje kontrolę nad samym sobą, oraz właściwie nad wszystkim co dzieje się w kraju w każdym obszarze, także ładnie brzmiącego samorządu.. Z tego tytułu mają przywileje, nazywani są „nową elitą”. Za to wszystko otrzymują wynagrodzenie oraz profity, za które wraz z odstawieniem od przysłowiowego „cycka”, będą mogli nabyć co im się tylko spodoba. W rzeczy samej kaleką jest demokracja, kiedy przyglądamy się naszej rzeczywistości.

Okazuje się jednak, że nie da się zakłamać prawdy, nawet poprzez terroryzowanie udawaną demokracją i faszerowaniem umysłów bardzo wybiórczą informacją. Tylko „hienom” się wydaje, że zakrzyczą fikcją „osłów”. W dobie nieskrępowanego przepływu informacji, przez nieskorumpowane przekaźniki, do „osłów” dociera przez ostatnie lata spora i poważna wiedza. A wraz z nią urodziły się pytania, na które „hieny”, czy im się podoba czy też nie, będą musiały odpowiedzieć „osłom”. Proces ten jest nieunikniony.

Współczesne „osły”, których dobrej woli ówcześnie Arystoteles nie mógł sobie nawet wyobrazić w najgłębszych snach, nie dadzą się zwieść propagandzie „hien” i wynajętych na ich usługi klakierów, tłoczących „osłom” banialuki w realu i na forach oraz gdzie się tylko da. Wciągu ostatnich lat wiele kontrowersyjnych spraw ujrzało światło dzienne, i albo „hieny” się z tego wytłumaczą, albo niemal każdego dnia będą czuły na plecach oddech oszukanych „osłów”, które jednak mają to do siebie, że są bardzo cierpliwe, uparte i bardzo zdeterminowane w poszukiwaniu prawdy. A ponadto „osły” nie mają wiele do stracenia, w przeciwieństwie do wypchanych publicznym groszem „hien”. Pozdrawiam Czytelników.