Portale wyświetlające reklamy przynoszące im dochód tolerują hejt…

Podczas przesłuchania w Wydziale dw. z Cyberprzestępczością ujawniłem, że w czasie kampanii samorządowej jesienią ubiegłego roku blokowałem dziesiątki komentarzy noszących wyraźne znamiona hejtu, głównie odnoszących się do osób kandydujących na funkcję prezydenta Łomży, a szczególnie skierowanych pod adresem p. Muzyk i p. Chrzanowskiego. Portale funkcjonujące w przestrzeni internetowej generalnie tego nie robiły, pozwalały hejterom na wiele. Opowiadam się za tym, aby portale wyświetlające reklamy, mające z tego dochód, przejmowały pełną odpowiedzialność za wszystkie treści, w tym komentarze, usuwały hejt bez konieczności interwencji osób nim dotkniętych lub osób uważających je za nieprzyzwoite. Takie zasady ukróciłyby czerpanie korzyści z hejtu. Przy obecnie obowiązujących regulacjach, wydawcom internetowym zupełnie nie zależy na ograniczaniu agresji i laniu pomyj w sieci – więcej hejtu, więcej oglądalności reklam.

W jednym z wcześniejszych felietonów napisałem, że wiele tekstów ukazujących się na portalach, już samym tytułem powodują niesłuszną krytykę a nawet wściekłość. Wywołanie tytułem a później wymuszoną krytyką oburzenia i wściekłości pozwala hejterom na wyżycie się, jest jakby zaproszeniem do obrzucania się inwektywami i generuje ruch. W konsekwencji  ruch generowany na wściekłość komentatorów napędza w sporym zakresie przychody reklamowe. Tym samym po części hejtowanie napędzają właściciele portali.

Podłe i nienawistne komentarze dotykają konkretnych osób. Spora część hejterów tłumaczy swoje działania na zasadzie, że piszą to co ludzie naprawdę myślą. Z czym trudno się zgodzić, bo skąd wiedzą co ludzie myślą?! Na czym więc polega różnica między hejtem a dopuszczalną krytyką? Przede wszystkim różnica między hejtem a akceptowaną krytyką określona jest stylem i tematyką wypowiedzi. Zasadniczo hejter nigdy nie zwraca się z szacunkiem do oponenta, do którego kieruje swój wpis. Stosuje atak personalny, jest wulgarny i zazwyczaj prowadzi komunikację jednokierunkową. Spełnia się wylaniem swojej agresji i nie interesuje się kontrami do swoich wpisów. Sądzi, że choć przez moment ma poczucie władzy, „ludzie go czytają”, a więc przez chwilę „jest ważny”.

Sytuacja staje się poważna, odnosi się bowiem wrażenie, że agresywni autorzy, lejący morze pomyj stają się najbardziej hołubionymi czytelnikami portali, gdyż zjawisko hejtu stało się z czasem elementem modelu ekonomicznego działania wielu portali. Nie można również wykluczyć, że być może hejt na niektórych portalach jest sztucznie kreowany, aby zwiększyć ich poczytność i za tym dochody z reklam.

Zdrowa krytyka powinna być oparta na rzeczowych argumentach i być wypłukana z emocji. Taka krytyka nie tylko komunikuje, lecz prowokuje do kulturalnego dialogu i sporu, co absolutnie nieznaczny, że musi być to miłe dla jej adresata. Jednak ten sposób pozwala krytykować z wykluczeniem hejtu. Na tej samej zdrowej zasadzie można formułować ironię, zazwyczaj stosowana jest w jednym kierunku i nikt nie oczekuje odpowiedzi na kpinę. Jednak dobra ironia bazuje na wytykaniu, czy wskazywaniu logicznych potknięć osoby krytykowanej, wytykaniu braku konsekwencji, pokazaniu na podstawie faktów, że ktoś „odwraca kota ogonem”, czy też hipokryzji. Natomiast hejt nie odnosi się do faktów, lecz do tego jaka dana osoba jest, także pod względem fizycznym. A to już jest karygodne. Pozdrawiam Czytelników.