Jak się nie ma miedzi to się na d… siedzi…

Znamy projekt budżetu. Jest dramatycznie zły. Obawiam się, że głosowanie nad nim będzie polityczne, a nie na miarę niezależności samorządu i pomyślności mieszkańców. Nie zgadzam się z kierownikiem ratusza, że budżet „został opracowany w sposób odpowiedzialny, by zapewnić bezpieczeństwo funkcjonowania miasta”, a także, że jest on „konstruowany w oparciu o racjonalizacje wydatków” i „proinwestycyjny”. Śmiechem napawa stwierdzenie zastępcy kierownika ratusza, iż władze mają „możliwość bardziej wnikliwej oceny tego co się w szkołach dzieje” za sprawą wprowadzenia komputerowej bazy nauczycieli i elektronicznych arkuszy zajęć w szkołach. To zabieg czysto kosmetyczny, nie wnoszący nic rewolucyjnego. Także pięknie brzmiąca „parametryzacja” pachnie sterowaniem ręcznym i ograniczaniem autonomii decyzyjnej dyrektorów szkół. Pani zastępca chyba nie rozumie, że miasto to nie sala wykładowa, lecz życie!

Nie można się również zgodzić z poglądem drugiego zastępcy kierownika ratusza, że jest „to budżet inwestycyjny, bardzo solidnie skrojony”. Wszystkie wymienione w nim pozycje, to pisanie palcem na wodzie i bujanie w obłokach. Z wyliczanki zastępcy niewiele bowiem wynika, skoro większość zaplanowanych zadań inwestycyjnych będzie mogła być zrealizowana pod warunkiem otrzymania dofinansowania zewnętrznego. Dla mnie to popelina i wyruszenie z motyką na słońce. Ponadto konstrukcja obszaru inwestycyjnego jest tak zaplanowana, że pozwoli zrealizować pomysł kierownika ratusza dotyczący Parku Jana Pawła II nawet, jeśli nie zostaną pozyskane środki zewnętrzne na ten cel. I pewnikiem tak będzie, że pieniądze przeznaczone na daną inwestycję, która ma być zrealizowana w przeważającej większości ze środków zewnętrznych, a na którą takie pieniądze nie wpłyną z zewnątrz zostaną skierowane na realizację tego parku. Takiego zabiegu należy być pewnym.

Przerażają natomiast plany zaciągania kolejnych kredytów, na łączną kwotę ponad 21 milionów złotych. Wynika z tego, że kredyt goni kredyt i zadłużenie miasta na koniec przyszłego roku będzie w granicach 130 mln zł, co zbliży wskaźnik zadłużenia do blisko 50 procent. Aż strach pomyśleć, jakim kosztem zostanie zrównoważony budżet na 2017 rok? A więc w przeciągu jednego roku wskaźnik zadłużenia miasta wzrośnie o blisko 10 procent. To pachnie katastrofą. Jak to się ma do zapowiadanego od wielu miesięcy programu oszczędnościowego? Stare powiedzenie mówi, że jak się nie ma miedzi to się na d… siedzi. Wcześniejsze moje publikacje przewidziały taki stan rzeczy. Przy takim rozpędzie i radosnej twórczości za trzy lata pewnikiem obudzimy się z rękami w nocniku. Mieszkańcy będą spacerować po parku, czytać mądre sentencje wykute w granitach, zachłystywać się patriotyzmem, czasami uczestniczyć w igrzyskach i zastanawiać się w przerwach, czemu bezustannie odsysa się ich kieszenie. Jedno na dziś jest pewne: nie ubędzie szmalu z kieszeni tym, którzy z poręki wyborców rychtują miastu funkcjonowanie na coraz większy kredyt. Ten zadłużeniowy balon rośnie, intensywnie pęcznieje i kiedyś przecież pęknie roznosząc po okolicy gigantyczny smród.