Refleksyjny przerywnik o majętnym chamie, czyli udawana odskocznia od spraw rzeczywiście istotnych…

Nie trudno udowodnić, że chamstwo jest pewną postawą życiową i nie ulega wątpliwości, iż niezwykle społecznie szkodliwą. Istnieje chamstwo racjonalne, spotykane najczęściej wśród ludzi wykształconych. Bardzo często słyszy się w określonych okolicznościach zwrot: „wykształcony cham”. Mądry więc, lecz cham, zatem człowiek swarliwy, lekceważący pewne wartości i normy współżycia oraz naruszający bez zastanowienia godność człowieka. Taki wykształcony cham, szczególnie, gdy popadnie poważne stanowisko uważa, że jemu wszystko wolno. Przy silnej woli ludzi z jego otoczenia, chamstwo tego typu jest w jakimś zakresie zaleczalne.

Podobnie uważa, lecz jest bardziej niebezpieczny i szkodliwy majętny cham emocjonalny. Cham taki, piastujący funkcję publiczną, przykładowo radnego, mniema, że pieniądze, których się dorobił już same w sobie wynoszą go do rangi alfy i omegi. Inni zaś, w jego mniemaniu, to osobnicy z niższej półki i miernoty. Nic z tych rzeczy, albowiem w przeważającej części jest to pojęciem kłamliwym, ale dla chama nieprzyswajalnym. Ten typ chama na zawsze chamem pozostanie. W jego przypadku jest to choroba nieuleczalna, poza jednym wyjątkiem – finansowej plajty. Majętny cham emocjonalny nie potrafi w ogóle się zmienić, ani odrobinę przekształcić swojego sposobu myślenia i postępowania. A już szczególnie majętny cham emocjonalny niedouczony. Potrafi taki cham przykleić się do każdego i wszystkiego, wpisać w każdy układ, aby majętność swą powiększyć, bez względu na stopień oceny otoczenia.

Wykształcony cham racjonalny, wcześniej czy później rozważy wszystkie za i przeciw, i pod silnym naciskiem spuści z tonu. Przeciwnie majętny cham emocjonalny – on nie przyjmuje do swej świadomości żadnych rzeczowych argumentów, gdyż z góry zakłada, że jest alfą i omegą a reszta matołectwem. Tym czasem rzeczywistość jest okrutna i obnaża jego „mądrość” tylko w jednej dziedzinie – w chamstwie. Majętny cham emocjonalny zrobi wszystko, włącznie z upodleniem i utratą honoru, aby stać się ważnym. I biada nam, gdyż majętny cham emocjonalny chce być tanim kosztem jeszcze bardziej majętny.

Majętny cham w sporym zakresie imponuje ludziom noszącym w sobie zalążek chamstwa. Majętny cham ma na nich duży wpływ, albowiem ci słabi ludzie majętnymi nie są, więc zadowolą się byle ochłapem. Można w tym przypadku śmiało powiedzieć o handlu godnością osobistą. Majętny cham emocjonalny ma posłuch wśród miernoty, maluczkich i jak on pazernych; natomiast niewielki lub żaden wśród majętnych kierujących się godnymi zasadami. I noszę w sobie przekonanie, a nawet wiem, że tych drugich jest znacznie więcej.

Godność w katalogu cech traci rację bytu, gonitwa za łatwym pieniądzem wypłukuje najważniejsze wartości, godność traci moc jako twardy argument. Panoszenie się tego typu chamstwa, jest wynikiem braku odwagi do publicznego operowania prawdą, braku artykułowania rzetelnych argumentów, strachu przed forsowaniem słusznych myśli i koncepcji. Społeczność powinna się jednoczyć przeciwko chamstwu każdego rodzaju, szczególnie zakotwiczonemu w śród osób piastujących publiczne funkcje.