Narew płynie, ma wartki, lecz jakoś dzisiaj mętny nurt… kim są „spiskowcy”, że pozwolili sobie na próbę zmarnowania zdolnego młodego człowieka, podzielenia społeczności łomżyńskiej…

Jak świadczą moje publikacje na niniejszym blogu, śledzę z wielką uwagą toczącą się kampanię wyborczą. Przed kilkoma tygodniami, jeśli ktoś uważnie czyta co piszę, mógł poznać przyczyny mojego w nią zaangażowania. Przyczyny są dwie. Pierwsza, to niespotykany w historii Łomży sposób, w jaki potraktowano młodego człowieka, który pełnił przez cztery lata najważniejszą funkcję. Jako pilny katolik nie mogłem patrzeć co się wyczynia. Po drugie, zorientowałem się, że miasto chcą przejąć osoby, które z różnych względów na to nie zasługują. Uzmysłowiłem sobie, nie bezpodstawnie, że Łomża może skończyć z powodu ich chciejstwa bardzo źle. Oświadczam bardzo odpowiedzialnie, że nie istnieje żaden inny powód zaangażowania się mojej osoby w tę przedziwną kampanię. Już wcześniej wspominałem, iż nic nie łączy mnie z Mariuszem Chrzanowskim. Nie znam osobiście tego młodego człowieka, nie miałem nigdy okazji zamienić z nim nawet słowa. I wcale o to nigdy nie zabiegałem i zabiegać nie mam zamiaru, bo to mi nie jest do niczego potrzebne. Mam bliżej, jak dalej. To jest mój atut i moja przewaga. Jak to postrzegam i jak rozumiem jest poniżej.

Zadziwia mnie jedno. W przestrzeni medialnej Łomży funkcjonują gazety, funkcjonują nośniki w postaci różnych portali. Na temat wyborów samorządowych w Łomży zawodowi redaktorzy, dziennikarze oraz piszący komentatorzy wytworzyli masę medialnego przekazu. Ale na zasadzie jakiejś niepisanej umowy wszyscy unikają napisania prawdy, nazywania rzeczy po imieniu, z jakiego powodu doszło do takiej a nie innej atmosfery w mieście, dlaczego tak nieodpowiedzialnie podzielono społeczeństwo, które pod tym samym krzyżem stoi i tę samą religię wyznaje. Nikt wprost nie chce, czy się boi, wskazać winowajców. A niektórzy nawet samych siebie oszukują i draństwo przekuwają w sukces.

Forsowanie poglądu, że Nowogrodzka wybrała kandydata PiS na prezydenta w osobie pani Agnieszki Muzyk trzeba między bajki włożyć. Mało tego, na ten „spisek” /ładniej by było: pomysł/ nie wpadły nawet władze statutowe PiS okręgu podlaskiego. Na to są konkretne dowody. Nikt zorientowany nie jest w stanie w to uwierzyć. W to wszystko wkradł się partykularyzm i chore ambicje wąskiej grupy osób a nie interes partii. Bardzo nieodpowiedzialnych ludzi, skoro dla zaspokojenia swojego „ja” stać ich podzielić ludzi i kompromitować miasto w oczach opinii publicznej nie tylko regionu. A na dodatek niszczyć karierę młodego człowieka, który rządząc miastem starał się, popełniał błędy, ale generalnie przy wsparciu radnych się sprawdził i może bez ryzyka wskazać sukcesy. Podstęp, żeby usunąć przeszkodę w osobie Mariusza Chrzanowskiego, w mojej ocenie zrodził się dużo wcześniej, niż próbuje nam to wmówić pani Muzyk. Nie wierzę, że urzędujący Prezydent nie dostrzegł wcześniej oznak nielojalności tej pani wobec siebie. Przy poziomie inteligencji tego młodego człowieka było to niemożliwe. Czemu milczał i zwlekał? Może właśnie z lojalności do partii? A może miało to wyłącznie ludzki wymiar?

Wysuwam odważną tezę, że ktoś chytry z tylnego siedzenia wpadł na pomysł, żeby z pani Muzyk zrobić kandydata. Dokonano tego tu, w Łomży. Nie wierzę, że wtajemniczony był w to bp Stepnowski. Zbyt mądry i poważny to człowiek, by bawić się w takie gierki. Dużo wskazuje, że głównym motorem był bp Bronakowski i poseł Zieliński, który po dymisji z ministra posła Krzysztofa Jurgiela poczuł możliwości przejęcia władzy w okręgu. Do pomocy zaprzęgł posła Kołakowskiego. Kiedy przygotowano grunt i alibi dyskredytujące Mariusza Chrzanowskiego, udano się po namaszczenie na Nowogrodzką, bez aprobaty posła Jurgiela. Bez tych zabiegów nigdy by nie powstał taki obrzydliwy list sygnowany podpisem Prezesa Kaczyńskiego. Prezesa rozumiem, bo musi komuś ufać, tym razem zaufał ww. plus być może był jakiś telefon z Torunia. Towarzystwo wzajemnej adoracji wpadło na pomysł przejęcia władzy w mieście, z upieczeniem dwóch potraw na jednym ogniu. W przypadku wygranej pani Muzyk byłaby otwarta droga do stworzenia „folwarku”, mówiąc kolokwialnie, a poseł Zieliński żądałby za sukces profitów od partyjnych decydentów w postaci objęcia władzy w okręgu. Klepnięcie pomysłu „spiskowców” na Nowogrodzkiej, otworzyło drzwi, uruchomiło machinę i rozpoczął się najazd ministrów na Łomżę itd. itp. Ten cały scenariusz jest tajemnicą poliszynela, ale nikt z profesjonalnych dziennikarzy i prowadzących portale nie zdobył się publicznie zebrać tego w całość i przekazać uczciwie łomżyńskiej opinii publicznej. Niektórzy nawet przyklaskiwali temu tragicznemu „widzi mi się”. Wstyd. Wpisy samych komentatorów nie mają siły wydźwięku, noszą wadę braku wiarygodności, więc lichy to przekaz, narażony na odbiór przez palce.

Narew płynie, ma wartki, lecz jakoś dzisiaj mętny nurt. Czemu o tym piszę? Bo głowę mi rozsadza, kiedy o tym myślę. Kim są „spiskowcy”, jakie mają o sobie mniemanie, że pozwolili sobie na tak podłą próbę zmarnowania zdolnego młodego człowieka, podzielenia społeczności łomżyńskiej do niespotykanych wcześniej rozmiarów, nie mówiąc o wielu innych kosztach, w tym natury moralnej, na odbudowanie czego trzeba będzie lat wielu. „Spiskowcy” nie przewidzieli jednego, że mieszkańcy Łomży nie są materią łatwą do ulepienia i wpuścić w maliny się nie dadzą. Tak sądzę, bo niedzielny wynik na zasadzie dedukcji jest do przewidzenia. Mało mnie interesuje, jak odnajdą się w tym politycy biorący udział w tej grze i jak zostaną przez partię rozliczeni. Bardziej ubolewam nad sytuacją bp Stepnowskiego, który doskonale wie, że wszyscy łomżyniacy oddychają tym samym powietrzem. I przykro, iż poprzez brak odpowiedzialności swoich podwładnych został postawiony w bardzo niezręcznej sytuacji. Nie mój ogródek, nie będę podpowiadał. Jedno wtrącę, na pewno nie byłbym zaskoczony awansem bp Bronakowskiego.

Wracam do kluczowej sprawy, czyli Mariusza Chrzanowskiego i sytuacji, w której przez zabiegi „spiskowców” się znalazł. Nie trudno zauważyć, że w pewnym /krótkim/ momencie został sam. Podziwiam tego człowieka, że bardzo popisowo odnalazł się w tych okolicznościach i natarciu „spiskowców”. Świadczy to, że jego krytycy w wielu ocenach się mylą, gdyż ma zasadnicze zalety do pełnienia funkcji prezydenta: nie pęka, nie robi w gacie, zna swoją wartość, potrafi się dąsać a to też ważne. Pozostałe elementy można doszlifować, jak każdy diament, i Łomża w carską Rosję na pewno się nie zamieni. Nie tylko ja to wiem.

Chrzanowski udowodnił, że nie pragnie na siłę być. Dlatego kampanię ma pokorną, układną i szanującą wszystkich bez wyjątku. Jakie natomiast mają motto „spiskowcy”? Chrzanowski jest „be”, „wyrzekł się wartości prawicy”, „nie sprawdził się”, „nielojalny” i takie sobie jeszcze inne brednie a nawet pomówienia. Kto tym ludziom dał prawo do niszczenia poprzez kłamstwo? Gdzie uleciały wartości, zasady? Niemal Chrzanowskiego chcieliby spalić na stosie. Niepojęte. Młody człowiek z ratusza udowodnił, że kiedy obrzucają nas błotem, należy trwać. Chrzanowski ma iść na stos, a pani Muzyk brylować i honorować, mając za sobą wsparcie nie byle kogo, bo biskupa i posłów. Miałkie. Prawdopodobnie byłaby tylko „instrumentem”, muzykę pisałby kto inny a jeszcze kto inny grał. Postanowiono nagrodzić Muzyk a zniszczyć Chrzanowskiego. Przy okazji oszukano i ośmieszono ministrów i władze partii. Prymitywne. „Spiskowcy” doprowadzili do tego, że jedni od prezydenta zwiewają, ale nie przewidzieli, że drudzy zostają i przybywają, z szacunkiem, miłością i zrozumieniem powagi sytuacji.

Błędnie niektórzy rozumują, że zasady, którymi się kierowali poplecznicy pani Muzyk odeszły w zapomnienie, na dobre. Okazuje się, że niekoniecznie, jeśli chce się podstępem wziąć władzę. Czas się zastanowić, co takim działaniem się niszczy? Łomża nie zasługuje na takie moralne szambo. Łomża się modli, ma w sobie pokorę, ale ma też i rozum. Tego nie uszanowano. I nie ma powodu, żeby taki porządny facet jak Chrzanowski, o nieskalanej duszy, na życzenie paskudnego chciejstwa został spuszczony do przysłowiowego kanału. Okazało się, że społeczność łomżyńska jest silna i potrafi stawić opór takim niecnym pomysłom. Brawo łomżyniacy! Chrzanowski udowodnił swoim kręgosłupem, że nie jest na sprzedaż, że niczego się nie wyrzekł, że stoi twardo na nogach w obronie miasta i jego mieszkańców Fakty mówią za siebie. I jeszcze jedna istotna sprawa. Pan Borysewicz lansuje pogląd, że to jest walka PiS-u z PiS-em, co próbuje jego ugrupowanie przemycić do wyborców. Nieprawda. Nie godzę się z tym poglądem, panie Borysewicz, to znacznie poważniejsza sprawa, gdyż jest to walka o Łomżę, jej tożsamość, miejsce, samorządność i honor. Darzę pana szacunkiem, pana polot i inteligencję, jest pan już rasowym politykiem, widzę pana w parlamencie, więc grzecznie podpowiadam, że warto się pochylić i spojrzeć, kto próbuje w nieładny sposób Łomżę zawłaszczyć. Pan rozumie moje przesłanie. Pan to wie, proszę z tej wiedzy skorzystać. Być może w przyszłym roku Łomża się panu za to odwdzięczy, ja w to wierzę.

Ktoś to czytając, może powiedzieć żem zwariował. Niech tak dla ktosia będzie. Jestem stary, zmęczony, na wiele już obojętny, ale z doświadczeniem. Zaznałem różnych gierek, znam życie. Co, „spiskowcy” sobie myślą, że łomżyniacy to zgraja wypruta z rozsądku i miłości bliźniego? Ale widok amputowanego ducha mnie przeraża, a na to jak wiem nie ma protezy. Także postawa radnych PiS mnie przeraża, ich bierność, wyczekiwanie, robienie dobrej miny do złej gry. Smutek. Partyjno-kościelni kierownicy myśleli, że odeślą Mariusza Chrzanowskiego do kąta z podwiniętym ogonem. Chciano unicestwić duszę tego młodego człowieka. Nic z tego. Ten człowiek według mnie ma honor i wie, co to wartości prawicowe, co to wartości w ogóle. Niczego się nie wyrzekł. Rozumie. Zna wartość i siłę faktów i prawdy. Społeczność, która za nim stanęła ma oczy, uszy i rozum też. Trzeba być draniem, żeby chcieć dla osiągnięcia władzy zniszczyć to co najcenniejsze – młodość i talent. O „spiskowcach” się mówi autorytety. Toż to blamaż. Kpina. Społeczność łomżyńska nie pozwoli na taki upadek. Już wybrała – honor i godność. Brawo! Dali dowód prawości, bo to właśnie jest przyszłość miasta. Mariusz Chrzanowski jest odważny, a tacy powinni być przewodnicy miasta. Stanął nie ze swojej winy na rozstajnych drogach, wybrał swoją drogę, to jest właściwa droga, wiąże go z mieszkańcami i miastem. To droga zasad, które tworzą charakter i trzeba to w nim uszanować. Pozwólmy mu nadal nią kroczyć wraz z nowo wybranym samorządem, wspólnie, razem. Ja wierzę, że społeczność Łomży będzie kiedyś z tego dumna. Będzie również dumna z siebie, że odparła największy „spisek” w historii miasta związany z pogonią po władzą Pokory, więcej pokory, bo mamy ostatnio w Łomży jej wielki deficyt. Szczęść Boże.