Na ile mam wiedzę, wolałbym z posłem Jurgielem zgubić, niż z posłem Zielińskim znaleźć… uwierzcie mi, wiem co piszę…

Toczy się wojenka, kto ma być marszałkiem województwa podlaskiego. Poseł Jurgiel forsuje kandydaturę Artura Kosickiego, natomiast poseł Zieliński widzi na tej funkcji Marka Olbrysia. Wiem i rozumiem, co to jest patriotyzm lokalny. Dobrze wiem. Ta druga kandydatura jest dla łomżyniaków kusząco wyborna. Jednakże już sam fakt, że stoi za tym poseł Zieliński skłania mnie do dmuchania na zimne. Z pełnym szacunkiem dla pana Olbrysia, ale przyznam szczerze, że bardziej ufam zabiegom posła Jurgiela, niż w nie do końca czytelne figury posła Zielińskiego. Pierwszy z posłów udowodnił, iż jest lojalny wobec partii, lecz jednocześnie pokazał uczciwie, że lojalność wobec łomżyniaków też potrafi wyrazić. Drugi zaś z posłów okazał się wyłącznie politycznym graczem, którego lojalność posiada różne oblicza. Na dodatek nawet nie kryje, że ostro gra dalej, jakby chciał straty nadrobić, wstyd przykryć i zdenerwowanych udobruchać.

Intencje posła Jurgiela są niezawiłe, zrozumiałe, bardzo klarowne, jest przecież szefem partii na województwo, a to do czegoś zobowiązuje. Przedsięwzięcie posła Zielińskiego trąci makiawelizmem, bo udowodnił, iż do Łomży czuje sentyment specyficzny. Kiedy wpleciemy w to słynną już teraz lojalność partyjną, jej bezwarunkowe egzekwowanie, jego pomysł obsadzenia funkcji marszałka może być dla naszego patriotyzmu lokalnego bardzo zwodniczy, żeby nie powiedzieć, w niedalekiej przyszłości ciężko strawny.

Mam pełną świadomość, że wyrażane przeze mnie opinie są co najmniej kontrowersyjne. Pokuszę się tym razem o równie podobną. Wśród polityków obracałem się lat sporo, nie obca mi jest gra na różnych poziomach. Podstęp w politycznych grach jest codziennością, fundamentem tych gier. Z tego powodu podzielę się nie tyle poglądem, opinią, ile wątpliwością, czy akurat w tym przypadku pójście drogą patriotyzmu lokalnego przyniesie Łomży oczekiwane profity. Mało tego, śmiem twierdzić, że przyzwolenie na koncepcję posła Jurgiela może miastu przynieść więcej pożytku, niż nam się tu i teraz wydaje. Otworzyć też może, w kontekście wcześniejszych zdarzeń, liczne furtki prezydentowi Chrzanowskiemu, czego na dziś jeszcze wyraźnie nie dostrzega, a co może miasto mocno wspomóc. Być może w tej konfiguracji, będzie można kilka pieczeni upiec na jednym ogniu, bez pchania się samorządu i prezydenta bezpośrednio w politykę. Zaakceptowanie zaś mało wyraźnej figury kręconej przez posła Zielińskiego, może w przyszłości zaowocować tzw. „handlem wymiennym” i w dalszej perspektywie być zgubnym dla łomżyńskiego samorządu, włącznie ze zmianą - pod presją fantów - w nim sił. Może, choć nie musi, zagrozić Łomży polityka kija i marchewki. Pisałem parę tygodni wstecz o lojalności, ale o tej poprawnie sprzęganej.

Na ile mam wiedzę, wolałbym z posłem Jurgielem zgubić, niż z posłem Zielińskim znaleźć. Uwierzcie mi, wiem co piszę. Sporo w powyższym skrótów myślowych, ale inaczej się nie dało. I żeby nie było wątpliwości, ja tylko wyrażam swoje obawy. Takie prawo mam, a jak. Pozdrawiam Czytelników.