Tak dla porządku rzeczy… Trzeba personalnie nabrać odwagi cywilnej i wprost publicznie powiedzieć: było tak i tak, za tę kompromitację odpowiada…

Tak dla porządku rzeczy. Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że PiS w Łomży nie odniósł jakiejś spektakularnej porażki. Owszem, pewnych kontuzji doświadczył, choćby za przyczyną zmniejszenia kapitału w postaci ubytku trzech radnych w radzie. Ale czy są to rany głębokie, wymagające poważniejszego leczenia, okaże się w trakcie pierwszej sesji rady miasta. Dopiero wówczas będzie można dokonać ostatecznej oceny.

Łomżyńskie PiS doznało za to precedensowej kompromitacji wizerunkowej w skali województwa, a w ślad za tym kraju. Precedens dubeltowy, kiedy się zważy, że PiS samo sobie to przykre kuku zrobiło. W tym groteskowym „samożyczeniowym” zawirowaniu, najbardziej roztropnym okazał się elektorat tego ugrupowania, który zwietrzył pismo nosem i w znikomym stopniu dał się uwieść kaprysowi, zachciance partyjnych dysponentów. Finał wszyscy znamy.

Niewątpliwie zawiedli łomżyńscy decydenci PiS oraz będący w ich dyspozycji analitycy. Podjęcie decyzji, w nie do końca czytelnych okolicznościach, wskazującej, kto ma być kandydatem PiS na prezydenta Łomży i późniejsze nastroje społeczne temu towarzyszące, powinny włączyć światełko ostrzegawcze w sztabie PiS. Nic takiego się jednak nie stało, sprawę zbagatelizowano i ruszono pełną parą z kampanią. Start był gargantuiczny, ale odbiór społeczny najazdu politycznych notabli na miasto odniósł odwrotny skutek od zamierzonego. Tę kampanijną „grochówkę” przesadnie doprawiono  niedomówieniami, kłamstewkami i obiecankami a na koniec okraszono widmem carskiej Rosji. Nic z tego nie wyszło, poza fatalnym wynikiem ocierającym się o precedens. Świadczy to o tym, że mieszkańcy są bardzo zorientowani w „łomżyńskich grach” i byle omasta nie łechce kusząco ich podniebienia.

Nie oszukujmy się. Ktoś za ten wyborczy blamaż PiS w Łomży odpowiada bezpośrednio, personalnie. Skala kompromitacji jest duża, polemika na ten temat wylała się na ulice w centrum i na obrzeżach. Tak poważnych spraw nie da się zamieść pod dywan. Szukanie kozłów ofiarnych i przenoszenie ciężaru odpowiedzialności z jednych na drugich niczego nie załatwia. Próba obrony osób, które doprowadziły do tak gigantycznej kompromitacji PiS, to syzyfowe zabiegi. I nie warto tłumaczyć, że problem ten jest wewnętrzną sprawą partii. Nie jest, bo dotyczy sporej grupy mieszkańców, którzy są zwolennikami i sympatykami tego ugrupowania i postawiono ich w kluczowym momencie na rozdrożu, przed wielkim znakiem zapytania. Trzeba personalnie nabrać odwagi cywilnej i wprost publicznie powiedzieć: było tak i tak, za tę kompromitację odpowiada ten i ten, a na koniec zdobyć się na uczciwe głośne przepraszam. Jestem przekonany, że spora część sympatyków PiS takiego stosownego ruchu oczekuje. W przeciwnym razie okazać się może, że przyzwoitość jest pustosłowiem, jest niczym. Szczęść Boże.