Czasem Julia, Lotta czy Maryla ukradkiem otrze łzę na wspomnienie swojej miłości, lecz obowiązki żony i matki odciągają od tych wspomnień…

Wprawdzie Ewa była druga, pierwsze było żebro Adama, ale to właśnie Ewa zrywając jabłko, zmieniła bieg wydarzeń. I już z tego powodu warto Kobietom uroczyście poświęcić ten jeden dzień w roku. Świat bez kobiet byłby jak ogród bez kwiatów, rzekł Pierre de Brantome, lecz wszyscy wiemy, że ogromnie się pomylił, gdyż świat bez kobiet w ogóle nie mógłby istnieć.

O kobietach tak wiele napisano, w równej mierze tyle złośliwości, co i pochlebstw. Napoleon Bonaparte twierdził, że piękna kobieta podoba się oczom, dobra kobieta – sercu; pierwsza jest klejnotem, druga – skarbem. Natomiast Heinrich Heine powtarzał: Nie powiem, że kobiety nie mają charakteru, raczej mają codziennie inny.

W literaturze całego świata były opiewane kobiety – anioły. Kobieta, anioł, oczarowuje, rozkochuje w sobie romantycznego kochanka, jednak ostatecznie wychodzi za mąż za zgoła zupełnie innego, nieromantycznego brzuchatego bogacza. Czasem Julia, Lotta czy Maryla ukradkiem otrze łzę na wspomnienie swojej miłości, lecz obowiązki żony i matki odciągają od tych wspomnień.

Były też kobiety okropne, przynoszące pecha każdemu mężczyźnie, z którym los ją zetknął. Pani Twardowska musiała być naprawdę okropna, skoro nawet diabeł nie zgodził się zamieszkać z nią przez jeden rok w charakterze małżonka. Może była okropna, bo jej małżonek nie bywał często w domu, wolał karczmy aż w końcu wylądował na księżycu? Może to nie jej wina, lecz męża? Gorsze były jeszcze Lady Makbet czy Balladyna.

Kobieta - Kopciuszek – robi błyskotliwą karierę tylko dlatego, że jest ładna i dobra. Pojawiła się w baśniach, lecz nierzadko tylko te ładne, z długimi nogami i blond włosami znajdują intratne posady. Są też sprytne uwodzicielki, jak przykładowo Telimena; są Zosie, niewinne i dobre; są Barbary Niechcic, Justyny Orzelskie i Stasie Brzozowskie, lecz najwięcej jest kobiet bohaterek. Kobieta, bohaterka to Joanna d’Arc, Grażyna czy Basia Wołodyjowski, która przyłożyła Tatarowi odważnie w łeb, wybiła mu oko i szczęśliwie uciekła. Emilia Plater porzuciła „kobiece zajęcia” i zorganizowała w czasie Powstania Listopadowego oddział partyzancki, stała się wzorem patriotycznej bohaterki, z poświęceniem walczącej o ojczyznę. A Grażyna – to ona nie chciała słyszeć o żadnych układach z Krzyżakami. Zginęła, ale do niej należy zwycięstwo. Są to kobiety odważne, stanowcze, pełne bohaterstwa, patriotyzmu a także zbuntowane przeciw przypisywaniu im miejsca w domu.

To właśnie często kobiety walczą, by „związać koniec z końcem”, żeby pogodzić obowiązki w pracy z obowiązkami w domu, a każda z nich pragnie mieć chwilę dla siebie. Każda z nich jest różna, każda z nich jest inna, to jednak wszystkie mają coś wspólnego z Różą Małego Księcia z planety B-612. Często są jak Róża – próżne i kapryśne kokietki, piękne, złośliwe i bardzo skomplikowane. Troszkę oszukują i dręczą nas, mężczyzn. Potrafią być też sumienne, pracowite i dobre. Dbają o dom, dzieci i mężów. Często się okazuje, że nie można z nimi żyć, ale jeszcze częściej, że nie można żyć bez nich.

Znamy też z historii wiele kobiet, które zostały uznane za święte. Św. Monika była matką niezłomnej modlitwy, Maryja, Matka Boża, jest wzorem wszystkiego, co obejmuje macierzyństwo, Błogosławiona Matka Teresa z Kalkuty otaczała opieką tych, których własne matki opuściły, Błogosławiona Matka Zelia Martin, którą cechowała wyjątkowa pobożność, Św. Joanna Molla to wzór do naśladowania dla matek pracujących oraz doświadczających ciężkiej choroby, Św. Elżbieta Seton jest przykładem przezwyciężania przeszkód i trudów oraz wzorem do naśladowania dla matek samotnych i pracujących, Św. Emilia to wzór do naśladowania dla matek dużych rodzin.

Wszystkim Kobietom życzę szczęścia i radości,

Dużo  słońca i spełnienia marzeń,

Mało smutku a zewsząd miłości.

PS. Dzień Kobiet, święto ustanowione w 1910 roku.  W początkach minionego wieku, przez Europę przetoczyły się masowe strajki i protesty kobiet, walczących o poprawę warunków pracy, głównie w sfeminizowanym przemyśle włókienniczym, ale również demonstracje żądające dla kobiet praw wyborczych. Sam dzień 8 marca upamiętnia ofiary pożaru fabryki w Nowym Jorku, zginęło wtedy 146 osób – 129 kobiet i 17 mężczyzn.