To wszystko w rzeczywistej postaci nie jest wewnętrzną sprawą łomżyńskiego PiS. Ma to bezpośrednie przełożenie na…

Czy na pewno sytuacja w łomżyńskim PiS jest wewnętrzną sprawą tej partii i powinna być rozpatrywana wyłącznie na poziomie miejskich działaczy tego ugrupowania? Taki pogląd wcale nie musi być słuszny, bowiem mamy do czynienia z dwoma frakcjami w łomżyńskim PiS i każda z nich ma wpływ na sytuację społeczno-polityczną miasta. Ukrycie tego faktu na obecnym etapie, zarówno w świetle sytuacji w radzie miasta, jak i konfiguracji w świetle nadchodzących wyborów do parlamentu jest niemożliwe.

Myślę, że powstanie dwóch frakcji w łomżyńskim PiS miało miejsce wraz z rozpoczęciem kadencji poprzedniego samorządu. Na początku być może wyglądało to niewinnie, dochodziło do tarcia radnych skupionych w obozie prezydenckim i tych dowodzonych przez posła Kołakowskiego. Apogeum podziału wytworzyło porozumienie. Przyszłość pokazała, że był to sztuczny twór. Z perspektywy czasu można byś już teraz pewnym, że ten podział zszedł do miasta z poziomu wojewódzkiego, gdzie walkę o strefy wpływów prowadzili między sobą zwolennicy posłów Zielińskiego i Jurgiela.

Ten podział zarysował się jeszcze mocniej, kiedy wolą wyborców Łomża „dorobiła się” drugiego posła z PiS w osobie Bernadety Krynickiej, która niemal z marszu zasiliła obóz reprezentowany przez prezydenta Chrzanowskiego i posła Jurgiela. Być może dla równowagi, frakcja posłów Zielińskiego i Kołakowskiego została wsparta biskupem w tle. Dla analityków było zapewne naturalnym, że frakcja skupiona wokół posła Zielińskiego, „wsparta” perturbacjami posła Jurgiela, stanowiła niemałą siłę, umożliwiającą w perspektywie możliwość rozdawania kart w nadchodzących w 2018 roku wyborach do samorządu.

W świetle tego, co się wydarzyło w 2018 roku, można być przekonanym, że frakcja posła Zielińskiego miała pełną świadomość swej mocy, więc lekceważąc konsekwencje polityczne i społeczne wpadła na pomysł, aby kandydatem na prezydenta nie był Mariusz Chrzanowski, lecz wybrana przez nich osoba. Siła, jaką uruchomiono dla zrealizowania tego pomysłu była niespotykana w dotychczasowej historii miasta. Plan miał istotną lukę, nie wzięto pod uwagę, że druga frakcja, reprezentowana przez posłów Jurgiela i Krynicką, wsparta odwagą Chrzanowskiego, nie ma zamiaru wywiesić białej flagi. Wywołało to przesilenie, które zaowocowało usunięciem z PiS prezydenta Chrzanowskiego, wysmarowaniem paszkwilu sygnowanego podpisem prezesa, co paradoksalnie jedynie frakcję zwolenników Chrzanowskiego wzmocniło. Finał tej wyborczej potyczki wszyscy znamy, obóz Jurgiel – Krynicka – Chrzanowski odniósł gigantyczny sukces.

Życie pokazało, że nie była to walka sportowa, gdzie pokonany potrafi zrozumieć i przyjąć do wiadomości porażkę. Przesilenie w łomżyńskim PiS wciąż trwa i sztucznie jest nadymane, nikt nie stara się ran zaleczać. Odnosi się wrażenie, że frakcja posła Kołakowskiego z biskupem w tle wciąż posiada siłę, którą wykorzystuje do pozyskiwania przedpola. Mało tego, wykonuje ruchy świadczące, iż nie ma zamiaru zaakceptować sukcesu prezydenta Chrzanowskiego oraz posłów Krynickiej i Jurgiela. Szykują się być może do kolejnego starcia, które i tym razem może skutkować klęską, jak ta jesienią ubiegłego roku. Klęską dla PiS, warto zaznaczyć. Tego nie można przecież wykluczyć.

To wszystko w rzeczywistej postaci nie jest wewnętrzną sprawą łomżyńskiego PiS. Idą za tym nie delikatne złośliwości, lecz otwarta walka dla partykularnych celów. Ma to bezpośrednie przełożenie na interes miasta i jego mieszkańców, którzy w obliczu dalszych podziałów i frakcyjnych rozgrywek będą tracić. Ta przedziwna konfiguracja przynosi straty PiS, Kościołowi i w rezultacie Łomży. Gdzie w tym sens, zdrowy rozsądek, samorząd, interes społeczności, mądra polityka, wartości? Pozdrawiam Czytelników.