Kiedy nauczyciel spartoli robotę, będzie z tego rozliczany przez rodziców, dyrekcję, radę pedagogiczną, organ prowadzący, kuratora. Kiedy poseł podejmie błędne decyzje…

Przykładowo. Górnicy zastrajkują, nie podejmą pracy – będzie mniej węgla. Hutnicy zaczną strajkować – stali będzie mniej. Jednak w każdym przywołanym przykładzie nie można mówić, że na skutek strajku dojdzie do poważnego zagrożenia „systemu”. A mimo to od zawsze rządzący w naszym kraju w niesamowitej panice spełniali życzenia tych grup zawodowych. Zapewne przyczyna jest jedna: strach przed przesileniem i w konsekwencji utratą władzy. A więc karykaturalna skala społecznej odpowiedzialności.

Nauczyciele i parlamentarzyści składają ślubowanie.

„Ślubuję rzetelnie pełnić mą powinność nauczyciela wychowawcy i opiekuna młodzieży, dążyć do pełni rozwoju osobowości ucznia i własnej, kształcić i wychowywać młode pokolenie w duchu umiłowania Ojczyzny, tradycji narodowych, poszanowania Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej’’.

„Ślubuję uroczyście jako poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej rzetelnie i sumiennie wykonywać obowiązki wobec Narodu, strzec suwerenności Ojczyzny i dobra obywateli, przestrzegać porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej”.

Każda z tych grup decyduje o przyszłości człowieka. Właściwie o „być kimś lub nie być”. W pierwszym o jego rozwoju, wiedzy, poziomie intelektualnym. W drugim o jego bycie. W rzeczy samej skala odpowiedzialności niemal wyrównana, niosą w sobie bezpośrednią zależność. Niestety w Polsce niezwykle zróżnicowana – tak w sensie tejże odpowiedzialności, jak i wysokości wynagrodzenia.

Kiedy nauczyciel spartoli robotę, będzie z tego rozliczany przez rodziców, dyrekcję, radę pedagogiczną, organ prowadzący, kuratora. Kiedy poseł podejmie błędne decyzje i skarze na poniewierkę pewne grupy zawodowe, czy społeczne lub spowoduje gigantyczne straty poprzez poparcie kiczowatej ustawy – w okienku telewizyjnym naopowiada pierdoł i praktycznie będzie po sprawie.

Nauczyciele pobierają bardzo niskie uposażenie, nieadekwatne do skali odpowiedzialności, jaką nakłada ten specyficzny zawód. I aby zarobić jako taki grosz, biegają od szkoły do szkoły, nierzadko pustkę w kieszeni próbują wypełnić dawaniem korepetycji. Parlamentarzysta każdego miesiąca pobiera w kasie kancelarii sejmu pokaźną sumkę, odwrotnie proporcjonalną do odpowiedzialności, jaką ponosi w przypadku podjęcia błędnych decyzji. Mamy w tym zestawieniu karykaturalną skalę odpowiedzialności.

W obliczu trwającego strajku nauczycieli, nasi genialni parlamentarzyści ekipy rządzącej suchej nitki nie zostawiają na tej grupie zawodowej, obarczonej niespotykaną w innych zawodach odpowiedzialnością (poza oczywiście służbą zdrowia).
Każdy z prasowo-telewizyjnych dyskutantów, najczęściej reprezentujących obecnie rządzących, pozwala sobie obarczać nauczycieli brakiem odpowiedzialności przed uczniami, rodzicami, egzaminami, trajkocze o zagrożeniach itd. itp. Każdy ma również świadomość, że praca nauczyciel jest specyficzną. A mimo tego spłyca problem i najchętniej odesłałby ich do kąta w klasie. Paranoja i karykaturalna skala odpowiedzialności.

Jeśli nasi szanowni politycy zdają sobie sprawę ze specyfiki zawodu nauczyciela i zaniedbań w obszarze tej grupy zawodowej a zarazem stawiają im warunki zaporowe, to niech również pojmą, że takie wymagania muszą się przede wszystkim wiązać z odpowiednim wynagrodzeniem. Tym samym mamy do czynienia z niespotykanym lekceważeniem środowiska nauczycielskiego i wszystkich ciężko tyrających w oświacie. Obarczanie nauczycieli brakiem troski o ucznia w czasie strajku, jest kompromitującym zabiegiem rządzących, którzy nie mają faktycznie nic do zaproponowania. Zastosowali prymitywną taktykę „nie bo nie”. Czy aby tak potraktowani nauczyciele, nie powinni zastosować podobnej „broni” i powiedzieć równie stanowcze „nie bo nie”? Pozdrawiam Czytelników.