Jestem osobą wierząca i praktykującą. Kościół był, jest i będzie dla mnie ważny…

W związku z publikacją na blogu felietonu, w którym zamieściłem całe wystąpienie p. Mariusza Chrzanowskiego podczas obchodów Dnia Sybiraka w dniu 17 września br. a w ślad za tym pojawiającymi się licznymi komentarzami i zapytaniami, otrzymałem z Biura Prasowego Urzędu Miasta Łomża na pocztę mailową bloga komentarz Prezydenta do tej publikacji, który poniżej w całości zamieszczam (zgodne z oryginałem).

Jestem osobą wierząca i praktykującą. Kościół był, jest i będzie dla mnie ważny, bez względu na to, czy ktoś mnie tam zaprasza, czy nie. A uważam, że specjalnego zaproszenia nikt nie potrzebuje żeby być członkiem wspólnoty Kościoła.

Mój ojciec, jako osoba wierząca czuła potrzebę, aby w tym trudnym czasie pomodlić się za swojego syna. Niestety okazało się, że moje imię i nazwisko (Mariusz Chrzanowski) ma być niewypowiadane w kościele. Zakaz taki wprowadzili podobno hierarchowie kościoła. Znaleźli się jednak duchowni dobrej woli, którzy sami wspierali mnie swoją modlitwą. Bali się jednak i czynili to tak, aby nikt o tym nie wiedział.

Jako Prezydent wybrany z list PiS w pierwszej kadencji, bardzo dobrze współpracowało mi się z każdym, nie miałem żadnych problemów w relacji na linii Kościół – samorząd. Wszystko się zmieniło, gdy z niejasnych i dotąd mi nie wyjaśnionych przyczyn, PiS w Warszawie odrzucił moją kandydaturę na reelekcję (w Białymstoku moja kandydatura została przyjęta przez aklamację). Nie mogłem jednak zostawić swoich wyborców, którzy byli również zszokowani tą decyzją. Postanowiłem stworzyć swój komitet wyborczy i ubiegać się o mandat zaufania społecznego. Wiązało się to z usunięciem mnie z partii PiS. Nadmienię, że byłem 14 lat działaczem tej partii, radnym, wiceprzewodniczącym Rady Miejskiej oraz prezydentem Łomży z jej ramienia. Nigdy nie było żadnych zastrzeżeń do mojej pracy ze strony władz partii. Wręcz przeciwnie, współpraca układała się fantastycznie i nadal się układa bardzo dobrze, pomimo że oficjalnie jestem bezpartyjny. Niestety, okres kampanii wyborczej był dla mnie zaskoczeniem, gdyż jako kandydata na urząd prezydenta w Łomży PiS wskazał moją byłą zastępczynię, którą wcześniej odwołałem ze stanowiska, gdyż nie mogłem pozwolić na to, aby najbliższy współpracownik był osobą, co do której nie mam pewności i zaufania (moja decyzja była niezależna, nasza współpraca skończyłaby się i tak bez względu na wydarzenia). Było to oczywiście dużo wcześniej, zanim ta Pani otrzymała nominację (wspominam o tym, gdyż imputuje mi się co innego). Myślę, że to był punkt zwrotny.

U nas w domu zawsze na pierwszym miejscu była wiara, patriotyzm i rodzina. Babcia jest Sybiraczką, jej tato, a mój pradziadek Aleksander Wykowski, jest ofiarą zbrodni katyńskiej, zginął zamordowany w Twerze. Pielęgnujemy pamięć o przodkach, dlatego chciałem podkreślić w swoim przemówieniu, że „nie po to mój pradziadek walczył o wolność, żeby dziś tę wolność inni mogli traktować wybiórczo i do celów politycznych. Nie po to hołubili w naszym domu wartości katolickie i patriotyczne, żeby dziś lekkim słowem ktoś publicznie mógł pozbawić tych wartości. Wreszcie, nie po to walczyliśmy o odtajnienie przeszłości, żeby dziś cenzurować to, co niewygodne.”

Nigdy nie zabiegałem o poparcie Kościoła, bo uważam, że każdy z nas powinien wypełniać swoje powołanie w zgodzie ze sobą, nie krzywdząc innych, ale szanując. Możemy ze sobą współpracować, ale nie wchodząc w swoje kompetencje. Nie wiem dlaczego moje imię i nazwisko było zakazane, niejako cenzurowane w Kościele. Sytuacje, gdzie przy ważnych uroczystościach przestano mnie personalnie witać, a nawet zapraszać, stały się normalnością w kampanii wyborczej. Czego nie mogę powiedzieć o mojej kontrkandydatce, która organizowała panele dyskusyjne z ministrami PiS, podczas których byłem pomijany, jako jeszcze przecież urzędujący gospodarz miasta. Zaproszenia na te spotkania były ujmowane w ogłoszeniach w Kościele. Ulotki wyborcze PiS w kościele kandydata do rady i samej kandydatki na Prezydenta. List prezesa, który był czytany przez tą Panią w Radiu Maryja i Telewizji Trwam uderzający mocno w moją osobę - były to momenty dla mnie niezrozumiałe, gdyż nikt nigdy wcześniej z partii rządzącej nie miał żadnych zastrzeżeń do mojej pracy i działalności. A gościłem w Łomży premier Beatę Szydło i premiera Mateusza Morawieckiego, wielu ministrów oraz polityków i nikt nigdy nie powiedział, że coś robię nie tak.

Polityka rządzi się swoimi prawami, musiałem liczyć się z tym, że startując ze swojego komitetu, automatycznie staję się wrogiem dla osób, które muszą wypromować nowego kandydata PiS. Chcę, by wybrzmiało to jasno, że dobrze mi się współpracuje z PiS na różnym poziomie - od ministerialnego, marszałkowskiego, po samorządowy. Nie odczułem żadnej różnicy w rządzeniu, jako bezpartyjny Prezydent. Podczas kampanii wyborczej w PiS byli ludzie, którzy mnie również wspierali, gdyż nie zgadzali się z decyzją centrali. To między innymi poseł Bernadeta Krynicka, na którą mogłem zawsze liczyć, jeżeli chodzi o sprawy naszych mieszkańców, bardzo dużo dla Łomży zostało zrobione z jej właśnie pomocą, choć media przedstawiają tylko jedną stronę medalu, o co mam żal.

Uważam, że na poziomie ministerialnym, marszałkowskim, samorządowym nie ma znaczenia, że nie jestem już w PiS. Jestem człowiekiem o wartościach prawicowych, człowiekiem wierzącym, choć podczas kampanii próbowano ze mnie zrobić kogoś zupełnie innego. Było to przykre doświadczenie, gdyż uważam, że przekonania, wartości, czy wiara to osobista rzecz i nie można kogoś jednym słowem tego pozbawić, ale należy się szacunek, bo każdy z nas jest inny. Na poziomie lokalnym natomiast mam wrażenie, że nie wszyscy zrozumieli, jaki był wynik wyborów i widocznie potrzeba jeszcze czasu, aby niektórzy się pogodzili z przegraną. Są to utarczki słowne, niekiedy uszczypliwe kazania z ambony, bądź próby zniesławienia mnie i mojej rodziny. Jako osoba publiczna biorę to wszystko na swoje barki i na ile mogę, apeluję o sprawiedliwość i prawdę.

Łomża jest pięknym miastem, mieszkają tu wspaniali ludzie. Podczas kampanii spotkałem się z ogromną ludzką życzliwością. Wielu wyborców PiS głosowało właśnie na moją osobę. Okazało się, że znaczek partii nie jest warunkiem wygranej a ludzka praca weryfikuje wszystko. Po wystąpieniu w kościele podchodziły do mnie osoby i gratulowały odważnego i prawdziwego przemówienia. Nie brakowało łez wzruszenia. Do dziś przychodzą do mnie wiadomości od ludzi, których nie znam, gratulujący mi odwagi. Czuję się tym trochę zażenowany, gdyż nic szczególnego nie zrobiłem – powiedziałem tylko prawdę. Mam wrażenie, że w miastach takich jak Łomża często wstyd i strach zamyka usta, nawet jeżeli widzimy, że dzieje się źle. Trudno jest powiedzieć coś na głos, szczególnie jeżeli dotyczy sprawy drażliwej, jak w tym wypadku hierarchów Kościoła. To może było zaskoczenie dla słuchaczy, ale dla samych Biskupów raczej nie, gdyż przed i po wyborach osobiście starałem się uzyskać odpowiedzi na wiele pytań. Niestety, odpowiedzi nie uzyskałem. Staram się rozumieć księży, którzy milczą, bo ślubowali posłuszeństwo Biskupowi. Proszę mi wierzyć, są to często wspaniali duchowni, rozdarci między swoim sumieniem, a tym co muszą. Moja wypowiedź miała na celu zasygnalizowanie tego, że Kościół jest wspólnotą dla wszystkich ludzi wierzących, która szczególnie powinna zabiegać o każdego człowieka. Politykę zostawmy politykom.

Biuro Prasowe

Urzędu Miasta Łomża