Wygląda jak… szukanie dziury w całym, czyli dęta sprawa…

Krzysiek Malinowski prezesem spółdzielni jest. Potrafił wkurzony chodzić, bo miał w zarządzie opozycję – część widziała rzeczy inaczej, a właściwie postrzegała jak ich „prowodyr”. Prezes Krzysiek wił się nieraz, by przepchnąć przez zarząd jakiś swój pomysł. Jurek Kowalski, jeden z opozycjonistów, jeszcze kiedy w zarządzie nie był, starał się pozyskać od spółdzielni kawałek gruntu, który przylegał do jego działki. Starał się i starał, przez kilka lat. Krzysiek Malinowski wciąż powtarzał – nie, kiedyś może się ten skrawek spółdzielni przyda. Jurek porządny chłop jest, lecz popadł w opozycję i nierzadko zmuszony był sam siebie okłamywać. Chciał ten skrawek spółdzielczego gruntu odkupić, więc przyjął metodę „po dobroci” – dbał o niego w świątek piątek. Nic to nie dało, prezes Krzysiek wciąż powtarzał „nie”.

W między czasie opozycja w zarządzie piruety kręciła, chętnie kołkowała się argumentem „nie bo nie” i prezes momentami miał „pod górkę”. Abstrahując od postawy opozycji, równolegle w tym samym czasie, część zarządu stojąca za Malinowskim doszła do wniosku, że ten skrawek ziemi, na który ma chrapkę Kowalski, tak  naprawdę jest dla spółdzielni niepotrzebny i praktycznie straty przynosi, taki kwiatek u kożucha. Coraz częściej padało, że trzeba to w cholerę odsprzedać, może i Kowalski na tym zyska, lecz i spółdzielni jakiś grosz regularnie zacznie wpadać.

Atmosfera widać w opozycji w zarządzie smrodem się podszyła, bo Jurek Kowalski nagle powiedział dość – nie miał zamiaru dalej głupieć. Z całym inwentarzem swojej inteligencji i roztropności nagle przeniósł się do ekipy Krzyśka Malinowskiego. W wyniku tej nieskomplikowanej operacji większość nawet odsapnęła, spółdzielnia władzą się umocowała. Mało tego, liczni członkowie spółdzielni przyklasnęli, wychodząc ze słusznego założenia, że w większości siła jest i można spółdzielnię ogarniać i mocować.

Wszystko to działo się równolegle. Jurek Kowalski przycięte skrzydła odzyskał, zatrzepotał nawet nimi i pokazał, że nie jest tylko trybikiem, którym można w dowolny sposób obracać. Pokazał, że potrafi, że wiedzę ma, że tryby nie byle jak muszą się obracać, by mechanizm spółdzielni parł na korzyść wszystkich. Spółdzielnia go z powodzeniem zagospodarowała. Wszystko to działo się równolegle, więc Kowalski w dobrej wierze ponowił akces zakupu skrawka. A że wszystko działo się równolegle, Malinowski i reszta powiedziała a czemu nie, czas temat tego duperelnego kawała ziemi raz na zawsze załatwić.

A że wszystko działo się równolegle, padł zarzut nie byle jaki – opozycja spółdzielni i jej sprzymierzeńcy wykryli w tej skromnej operacji korupcję. Trzeba mieć wzrok co najmniej zajebisty, by w czymś takim dopatrzeć się tak poważnego zarzutu. Niebywałe, ze zbiegu okoliczności próbuje się zrobić przestępstwo. Prezes i opcja większościowa w zarządzie spółdzielni ma trudny orzech do zgryzienia. Ale tylko pozornie, bo ja w tym nic szczególnego zauważyć nie potrafię. Jedynym rozwiązaniem, według mojej skromnej oceny, to powinno się ten skrawek Jurkowi Kowalskiemu odsprzedać, ale w umowie konkretnie zastrzec, że nie wolno mu na tym skrawku żadnych namiotów, czy hotelików stawiać, które służyłyby do wynajmu „pokoików na godziny” do ekspresowego tete a tete. Jeśli Jurek Kowalski warunki te przyjmie, to o żadnej korupcji w kontekście sprzedaży tego skrawka ziemi nie może być mowy. Nie dajmy się zwariować. Pozdrawiam Czytelników.