Liczę się z tym, że mój partner w rozmowie w jakimś zakresie dokonał w swych odpowiedziach oceny subiektywnej, lecz generalnie są to tajemnice poliszynela…

Dziwię się posłowi Dariuszowi Piontkowskiemu, szefowi struktur PiS na Podlasiu, że wydaje oświadczenie, które niepotrzebnie eskaluje konflikt w lokalnych strukturach, przy okazji ryzykownie podrywając autorytety osób, które mają zaufanie społeczne, zamiast usiąść do stołu i porozmawiać z poważnymi i kompetentnymi ludźmi, bo przecież nie o jednostki chodzi i widzi mi się, lecz o Łomżę i jej ponad sześćdziesiąt tysięcy mieszkańców.

Wracam do sprawy odejścia z PiS wiceprezydenta Andrzeja Stypułkowskiego, gdyż to nieodosobniony przypadek. Każdy z nich ma podobne uzasadnienie, w dużej części powody są zbieżne. Nawala komunikacja z centralą, fakty przedstawiane są w krzywym zwierciadle a całość nierzadko nafaszerowana jest naiwnymi przekłamaniami. A wszystko w celu osiągnięcia wątpliwego sukcesu, powodowane ludźmi o dyskusyjnych kompetencjach i brakach w rozumieniu polityki. Zdarzają się w tym gry „poniżej pasa”, często na zasadzie „pies ogrodnika” i pospolitej zazdrości.

Pochylmy się nad łomżyńskim PiS. Przed kilkoma miesiącami spotkałem się z osobą z samego „centrum” tych miejskich struktur. Godząc się na rozmowę, postawił warunek, że gdybym o tym spotkaniu pisał felieton, jego osoba ma pozostać anonimowa. Szanuję prawo prasowe, więc automatycznie wyraziłem zgodę.

Zacząłem rozmowę od najistotniejszego zagadnienia, postawiłem wprost pytanie: kto tak naprawdę rządzi łomżyńskim PiS? Mój rozmówca potwierdził, że oczywiście rządzi poseł Lech Kołakowski, któremu bezustannie asystują radni Jóskowiak, Dworakowski, Olszewski oraz radna Kurkowska, która w opinii mojego rozmówcy „to jest osoba od księży”, blisko jest również były radny M. Według interlokutora w tym ścisłym gronie tkwi również Modzelewski, członek zarządu, który „jest bliżej nieokreślony, ponieważ jego ciągnie tam skąd ma przywileje”. Ponoć blisko jest również radny Wiesław Grzymała, działacz „zasłużony”, działający od początku PC, „nie mający zbyt wielkiego szacunku ze strony posła”.

Pozwoliłem sobie zapytać, ile mają do powiedzenia w miejskich strukturach PiS zwykli członkowie? Padła natychmiast odpowiedź, że niewiele, „mają nakaz odgórny i nie mając poparcia innych nie mogą nic wskórać”. Rozmówca dodał, iż w miejskich strukturach „jest wyraźny podział, ponieważ z posłem Kołakowskim poza tą wąską grupą /patrz wyżej/ nikt nie chce współpracować".

Nie omieszkałem zapytać o ważną postać nie należącą do struktur PiS w Łomży, czyli jaką ma pozycję w tych strukturach p. Agnieszka Muzyk. Mój dialogista po chwili zastanowienia odparł: „nie ma żadnej pozycji, to wrzutka biskupa i wszyscy w PiS mają respektować tę panią łącznie z posłem Kołakowskim”, zamyślił się i dodał: „po starcie w wyborach parlamentarnych poseł się ocknął, że go biskup wykiwał wystawiając swoją podopieczną do poselstwa”. Z opowieści mojego rozmówcy wynikało, że grono skupione wokół posła było przeciwne tej kandydaturze, dodał: „pani M. ma radnego Kowalewskiego, braci T. i O. no i panią K. od alkoholi”.

Idąc dalej, zapytałem, na ile radni PiS mogą samodzielnie forsować swoje opinie i pomysły na forum Rady Miasta, jako przedstawiciele społeczności? Padła krótka odpowiedź: „na tyle, na ile dostaną pozwolenie od swojego szefa”. Słysząc taką odpowiedź, musiałem dopytać o stosunek tej grupy do prezydenta Chrzanowskiego. Usłyszałem, według mnie, dość mocną odpowiedź: „poseł jest osobą wredną i mściwą, jego postawa wobec prezydenta się nie zmieni, aby zabłysnąć będzie robił wszystko wraz ze swoimi ludźmi, aby przeszkadzać prezydentowi”. Nabrałem powietrza, musiałem zebrać myśli.

Drążyłem dalej, a jak, rzuciłem pytanie kolejne. Brzmiało dosłownie tak: Jaką rolę odgrywa w łomżyńskim PiS poseł Krynicka /rozmowa była przed wyborami/, czy ma wpływ na struktury i ich działania? Wywiadowany cmoknął i odparł: „nie ma wpływu na nic, to jest odrębny PiS”. Byłem nieco zaskoczony tym PiS-em w PiS, bo jakże nie być, kiedy się człowiek dowiaduje o partii w partii. To mnie pchnęło do kolejnego pytania. Zapytałem spokojnie: Czy zauważył pan jakąś ingerencję przedstawicieli łomżyńskiej Kurii w działania PiS w Łomży? Rozmówca potwierdził swoją wcześniejszą opinię: „tak jak wcześniej powiedziałem, jest wrzutka od kilku lat, osoba, która nigdy nie należała do PiS a poparcie ma z samego Torunia”.

Mimo wcześniejszego potwierdzenia, tak postawiłem kolejne pytanie: czy poseł Kołakowski ma wsparcie całości miejskiego PiS, czy są różnice zdań co do jego sposobu zarządzania partią? Dysputant przez chwilę się zamyślił i rzekła krótko: „On nie dopuszcza do głosu uwag”.

Zmęczyłem się bardzo. Postanowiłem zadać ostatnie pytanie: jaką rolę w decyzjach radnych PiS odgrywają radni Przyjaznej Łomży? Usłyszałem: „czołową, ponieważ Marianna Jóskowiak wszystko konsultuje z Domasiewiczem, a on wiadomo ze swoim promotorem. To później trafia do posła, lub wspólnie spotykają się u posła i uzgadniają. Dziwny układ, bo z jednej strony Domasiewicz, który robił podchody do Biedronia, a z drugiej strony próbuje grać z PiS-em, i mało tego – doszedł mu drugi front, bo nie tylko mi się wydaje, że gra do drugiej bramki z M.”. Pogadaliśmy jeszcze dla rozluźnienia o „dupie Maryni”, uścisnęliśmy sobie dłonie i każdy poszedł w swoją stronę. Radości na ustach żadnego z nas nie było. Później były wybory do parlamentu i takie tam, co widać, słychać i czuć.

Liczę się z tym, że mój partner w rozmowie w jakimś zakresie dokonał w swych odpowiedziach oceny subiektywnej, lecz generalnie są to tajemnice poliszynela. Otrzymałem potwierdzenie informacji, które od dłuższego czasu do mnie docierały. Dziwię się zatem posłowi Dariuszowi Piontkowskiemu, że wydaje oświadczenie, które niepotrzebnie eskaluje konflikt w lokalnych strukturach, przy okazji podrywając autorytety osób, które mają zaufanie społeczne, zamiast usiąść do stołu i porozmawiać z poważnymi i kompetentnymi ludźmi, bo przecież nie o jednostki chodzi i widzi mi się, lecz o Łomżę i jej ponad sześćdziesiąt tysięcy mieszkańców.

W świetle powyższego i innych publicznych zdarzeń, można się tylko dziwić wiceprezydentowi Andrzejowi Stypułowskiemu, dlaczego tak późno podjął decyzję o odejściu. Z drugiej strony próbuję go rozumieć, gdyż nie ukrywa, iż robił pewne ustalenia z ludźmi bardzo ważnymi i poważnymi w PiS i potrafił to udowodnić. Mój odważny rozmówca udowodnił, że trudno odnaleźć w „lokalnym” towarzystwie tego ugrupowania osoby, które przede wszystkim chcą pracować dla dobra miasta a przecież nie kto innym dał im do tego mandat, jak właśnie mieszkańcy Łomży. Pozdrawiam Czytelników.