Z przypuszczenia lub podobno to było w PRL…

Dzisiejsza sesja Rady Miasta w Łomży miała być, z uwagi na pandemię, ekspresowa. Świadczył o tym przygotowany porządek obrad oraz zapowiedź pani przewodniczącej Alicji Konopka. Stało się inaczej, sesja miała nie jeden, lecz dwa akty. Pierwszy z nich dotyczył procedowania uchwał, co przebiegło bardzo sprawnie. Drugi z nich przerodził się w marny spektakl, w którym bardzo obficie padało słowo „przypuszczenie” odmieniane przez przypadki.

Akt pierwszy
Radni Rady Miasta w Łomży procedowali uchwały w znacznej części dotyczące finansów miasta, zmian w budżecie, spraw dotyczących zagospodarowania przestrzennego miasta, współpracy Miasta Łomży z organizacjami pozarządowymi, rozszerzenia cmentarza komunalnego. Moją uwagę przykuła uchwała dotycząca przyjęcia gminnego programu osłonowego w zakresie pomocy finansowej na zakup leków dla mieszkańców Łomży. W tym trudnym dla wszystkich czasie, a szczególnie dla seniorów, jest to inicjatywa ze wszech miar potrzebna. Jak wcześniej podkreśliłem, akt pierwszy sesji przebiegł sprawnie, bez zbędnych poślizgów, czyli merytorycznie.

Akt drugi
Ta część sesji była szeroką polemiką na temat pisma, autorstwa radnych: Dariusza Domasiewicza, Marianny Jóskowiak i Tadeusza Kowalewskiego, którego treść odczytała Przewodnicząca Rady. Autorzy pisma w obawie przed COVID-19, wnoszą zastrzeżenia, co do sposobu przygotowania posiedzeń komisji i sesji, w ich odczuciu bez zachowania stosownych przepisów związanych z pandemią. Padły w piśmie też pytania.

Od dawna byłem przekonany, że radny Domasiewicz ma tzw. parcie na szkło, lecz nie przypuszczałem, że przybierze to aż tak absurdalną formę. Warto zwrócić uwagę na działania radnego Domasiewicza, ale także radnych opozycyjnych. Nie zawierają one w sobie żadnych merytorycznych pomysłów na miasto, noszą raczej charakter zaczepny dla zabłyśnięcia przed publiką. Tak to odbieram, mam do tego pełne prawo. Wracając do przedmiotowego pisma, uważam, że jego autorzy są na bakier z prawem. Stworzyli tak naprawdę pamflet, nie mając żadnych podstaw określonych obowiązującym prawem do podnoszenia zagadnień w nim zawartych. Wątek w piśmie, dotyczący zastępcy prezydenta Andrzeja Garlickiego, uważam za skandaliczny, kwalifikujący się do skierowania w tej sprawie pozwu. Użycie słów, że „podobno był zarażony wirusem” jest insynuacją, domniemaniem bez pokrycia w faktach, jest klasycznym naruszenie dóbr osobistych.

Autorzy pisma wyraźnie starają się zastąpić Sanepid. Sugerują przewodniczącej Alicji Konopka wykonywanie czynności, które są zastrzeżone i leżą w kompetencji tej instytucji a nie przewodniczącej. Skandaliczne jest stwierdzenie autorów pisma, że na liście obecności powinna być „dodatkowa kolumna dotycząca deklaracji czy dana osoba lub jej najbliższa rodzina, współpracownicy przebywają na kwarantannie”. Taka sugestia jest bezczelną próbą „włażenia z buciorami” w życie prywatne. A co do pomysłu mierzenia temperatury uczestnikom sesji… to jeśli radny Domasiewicz i pozostała dwójka autorów pisma byliby odpowiedzialni i troszczyli się o zdrowie innych, powinni ją sobie zmierzyć przed wyjściem z domu a nie przed wejściem na salę obrad.

Polemika radnych na temat ww. pisma nie warta jest szerszego omawiania. Pragnę tylko zauważyć, że radny Domasiewicz podpowiadał przewodniczącej Alicji Konopka, żeby ochłonęła z emocji. Nietaktowny pomysł, gdyż emocje były, bo musiały być po przeczytaniu pisma o zawartości abstrakcji. W moim odbiorze radna Konopka zbyt delikatnie skomentowała twórczy alogizm autorów pisma. Podczas dyskusji padało często z ust radnych słowo „przypuszczam”, odmieniane przez przypadki, jakby ich wyraziciele zapomnieli, że z przypuszczenia to było w PRL. Pozdrawiam Czytelników.