Wiarygodność z szybkością światła pikuje w kierunku zera…

W dniu wczorajszym przed Sądem Rejonowym w Łomży IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych odbyło się kolejne posiedzenie w sprawie przywrócenia do pracy zwolnionego dyscyplinarnie przez Zarząd Powiatu Łomżyńskiego dyrektora Zarządu Dróg Powiatowych Adama Frankowskiego.

Postępowanie ww. sprawie trwa od dłuższego czasu, blog o tym pisał. Z nieoficjalnej informacji wiem, że strony spodziewały się zakończenia postępowania i ogłoszenia wyroku. Nie wszystko przebiegało w myśl tego oczekiwania. Ostatecznie w finale Sędzia rzeczywiście oświadczyła, że chce zakończyć sprawę i wydać wyrok, czemu nie sprzeciwiał się pełnomocnik strony pozwanej. Ku zaskoczeniu uczestników postępowania, pełnomocnik powoda /Adama Frankowskiego/ nie zgodził się z propozycją zakończenia postępowania i zgłosił wnioski, które sprawę przedłużą przynajmniej do 31 sierpnia br. Taki termin kolejnej rozprawy określił Sąd.

Postawa strony pozwanej nie zapowiadała, by byli chętni na zakończenie sprawy. Pełnomocnik strony pozwanej poinformował Sąd, że skierował do Prokuratury Rejonowej w Łomży zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa przez p. Adama Frankowskiego przez to, że /cyt. w oryginale/ „posłużył się dokumentem przerobionym składając go za pośrednictwem swojego pełnomocnika do akt sprawy Sądowej w Sądzie Rejonowym w Łomży IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, sygn. akt IV P 78/19, a także do wiadomości pozwanych, tj. Starosty Łomżyńskiego działającego w imieniu Starostwa Powiatowego w Łomży, jak też pracodawcy Zarządu Dróg Powiatowych”. Oskarżenie rosłe, lecz szybko sprowadzone do parteru. Pełnomocnik powoda przedstawił Sądowi oryginał tego dokumentu i okazało się, że nie nosi żadnych znamion manipulacji, co głośno potwierdziła prowadząca postępowanie. A więc z dużej chmury mały deszcz! Jak zinterpretuje ten „strzał do własnej bramki” zawiadamiającego Prokuratura, nie mi orzekać. Ciekawostką jest, że ani na oryginale, ani na kserokopii będącej w dyspozycji powoda nie było śladów manipulacji za pomocą korektora, natomiast na kserokopii strony pozwanej takie ślady istniały.

Teraz rzecz druga. W tym samym zawiadomieniu do prokuratury, strona pozwana powołuje się na dokument /pełna wersja poniżej/ wygenerowany z elektronicznego systemu Poczty Polskiej /cyt. w oryginale/ „odnoszący się do etapów nadania i doręczenia przesyłki o nr 00659007……….”. I w tym momencie zaczynają się przysłowiowe schody.

Analiza powyższego dokumentu, który został przedstawiony w dniu wczorajszym /i przedwczorajszym podczas innej rozprawy, o czym było na blogu/ budzi poważne wątpliwości, co do legalności pozyskania tego dokumentu przez stronę pozwaną. Wymaga to krótkiego wprowadzenia. Otóż w Internecie funkcjonuje kilka ogólnodostępnych elektronicznych przeglądarek Poczty Polskiej, pozwalające na zupełnie legalne śledzenie przesyłek, w tym listów poleconych. Po analizie dokumentu przedstawionego przez stronę pozwaną wynika, że nie skorzystała ona z tych ogólnie dostępnych systemów. Po dokładnym sprawdzeniu dokumentu, na który powołuje się strona pozwana, okazuje się, że pochodzi on ze źródła, do którego z prawnego punktu widzenia pozwany nie mógł mieć dostępu, więc istnieje podejrzenie, że pozyskał go nielegalną drogą.

Przedstawiony przez stronę pozwaną dokument został pobrany z ZST Poczty Polskiej z jej wewnętrznego systemu, konkretnie dotyczącego „reklamacji”. Nie powinien być udostępniony komukolwiek, chyba że osobie zgłaszającej reklamację. Kto zatem może złożyć reklamację? Bardo precyzyjnie to określa Prawo pocztowe w art. 92 /Dz.U.2020.1041/. Stoi w ustawie, że prawo reklamacji przysługuje wyłącznie nadawcy i adresatowi. To po pierwsze, a po drugie reklamacja może być wniesiona nie później niż w terminie 12 miesięcy od dnia nadania przesyłki a ta była nadana dużo wcześniej, dokładnie 20.09.2019 r. Zatem na jakiej podstawie pracownik Poczty Polskiej wygenerował dokument w dniu 29.04.2021 r. o godz. 11:42 z wewnętrznego systemu „reklamacji” Poczty Polskiej, który następnie nielegalnie trafił do pozwanego? Sądzę, że tą sprawą powinna pilnie z urzędu zainteresować się Prokuratura Rejonowa w Łomży i znaleźć odpowiedź na to bardzo poważne pytanie. Rodzi się jeszcze jedno ważne pytanie. Prawo pocztowe w przywołanym art. 92 wskazuje, że nadawca lub adresat mogą zgłosić reklamację w każdej placówce. Pytanie: do której z nich trafiła strona pozwana?

Reasumując. W moim odczuciu, jeśli się nie mylę i zostaną potwierdzone konkluzje z mojej analizy, w powyższej sprawie możemy mieć do czynienia z rażącym naruszeniem prawa i gigantycznym skandalem, mogącym mieć wydźwięk ogólnopolski i postawić m.in. Pocztę Polską w nieciekawej sytuacji. Natomiast na pytanie, czemu nagle w dniu wczorajszym pod koniec rozprawy strona pozwana dała sygnał, że godzi się na zakończenie postępowania i wydanie wyroku a strona powoda składając wnioski się nie zgodziła, powinni odpowiedzieć sobie śledzący tę sprawę. Pozdrawiam Czytelników.

PS. Proszę zwrócił uwagę, że w dolnym lewym rogu dokumentu stoi „1 x 2”. Wygenerowano zatem z wewnętrznego systemu Poczty Polskiej dwie strony. Co jest na tej drugiej? Nie mam zielonego pojęcia.
Osobiście nie rozumiem, czemu Poczta Polska udostępniła taki dokument osobom postronnym a takimi jest strona pozwana. Na tym etapie takiego dokumentu mógł zażądać od Poczty Polskiej wyłącznie Sąd z siebie lub na wniosek którejś ze stron postępowania. I o tym powinni doskonale wiedzieć doświadczeni prawnicy reprezentujący stronę pozwaną.