Czerwiec 2021 roku w Kościele…

Zacznijmy od rzeczy łatwej, lekkiej i przyjemnej. W naszym województwie podlaskim sołtysem w Piaskach (część Bobrówki) został abp Leszek Sławoj Głódź. Jak podaje „Rzeczpospolita”, uprawnionych do głosowania było 36 osób, ale na wybory przyszło 9 osób, wszystkie głosowały na emerytowanego metropolitę gdańskiego. Sprawę ostro skomentował ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski: „Sądzę, że więcej tu nie tyle troski o ludzi, co podkreślenia własnego ego. Najwidoczniej arcybiskup chce zwrócić na siebie uwagę, to niepoważne”. Załóżmy, że wszystko dokonało się zgodnie z prawem kanonicznym, ale oby tylko nasi diecezjalni księża nie próbowali robić podobnych karier.

W czerwcu Episkopat Polski poinformował, że od 1 października br. wejdzie w życie dokument „Droga formacji prezbiterów w Polsce”, dotyczący przede wszystkim wyższych seminariów duchownych. Kościół mówi w nim o konieczności „zmiany sposobu bycia księdzem” i „korekcie modelu duszpasterstwa i prowadzenia parafii” (n. 26). Kładzie nacisk na upodobnienie się kapłana (prezbitera) do Chrystusa pod kątem służby: „Dlatego formacja prezbiterów winna być wybitnie formacją do służby i poprzez służbę konkretnej wspólnocie Kościoła, formacją realizowaną w posłuszeństwie woli Bożej, w ubóstwie i czystości serca” (n. 45). W dokumencie zwraca się uwagę na to, że osoba samego seminaryjnego formatora (formatorów) dzierży priorytet nad metodami, narzędziami czy programami wychowawczymi (n. 86). Preferuje się także indywidualne prowadzenie wychowanków (n. 95), m.in. poprzez spowiedź i kierownictwo duchowe (n. 97). Nie zapomina się ponadto o tym, że „w procesie wychowawczym akcent powinien spoczywać na osobistej odpowiedzialności wychowanków za swoje życie i integralny rozwój” (n. 87).

W Diecezji Łomżyńskiej mamy do czynienia z czymś w rodzaju „rozproszenia mediów”. Jeszcze nie tak dawno pierwszych informacji szukaliśmy zawsze na portalu „W zasięgu”i była pewność, że niczego istotnego nie przeoczymy. Teraz portal ten, zmieniając nazwę na „Radio Nadzieja”, jakby wycofał się z tego przywództwa, ograniczając swoje funkcjonowanie do bycia wizualną stroną diecezjalnej rozgłośni radiowej. Z kolei internetowa strona Diecezji Łomżyńskiej (o tej fejsbukowej to już szkoda gadać!) nie potrafiła zagospodarować pozostawionej luki i udźwignąć odpowiedzialności za bycie medialnym centrum diecezjalnej rzeczywistości. I tak oto zwykły Diecezjan ma duże kłopoty, by z jednego źródła dowiedzieć się w najdrobniejszych szczegółach o rozmaitych akcjach duszpasterskich w Kościele Łomżyńskim.

Dnia 19 czerwca w Płonce Kościelnej odbył się XI Festiwal Młodych. Można o nim znaleźć multimedialną relację na fejsbukowej stronie Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Diecezji Łomżyńskiej. Jeden z naszych Czytelników bloga napisał tak: „Byłem, widziałem i jestem pod wrażeniem wielu ambitnych i oddanych księży, którzy, wręcz, pochłonięci byli posługą (sic!) wśród młodzieży. Posługą, bo jak inaczej nazwać «skakanie» nad młodymi: a to kiełbaski, a to może wody, a to spowiedź, a to inne sprawy - np. zabawa. Co więcej, cała ta ekipa uczestnicząca w tym przedsięwzięciu to bardzo dobrze rozumiejący się zespół księży, diakonów i kleryków. Szkoda, że nie ze wszystkich parafii były choćby reprezentacje. Niemniej, jestem absolutnie zbudowany tym, co zobaczyłem: zabawa w zgodzie i przyjaźni, każdy mógł znaleźć dla siebie miejsce. Nie chciałbym wymieniać tych wszystkich zaangażowanych, bo mógłbym kogoś pominąć, ale podziwiam za to że ten festiwal młodych jest kontynuowany mimo wielu przeszkód i przeciwności”. Narracja pod względem dziennikarskim znakomita, a zatem nie mogłem jej nie przytoczyć. Mam zresztą podobne wrażenia po obejrzeniu relacji multimedialnej. 

Zakończenie roku szkolnego to także odpowiednia Msza Święta w kościołach parafialnych. Frekwencja niewielka, ale wydaje się, że to nie jest jeszcze rzecz stracona. Trzeba, z jednej strony, uniknąć zimnych nakazów (bo skutek będzie odwrotny), a z drugiej uwierzyć, że dzisiaj księża z katechetami niewiele mogą zrobić, potrzeba ich współpracy z wierzącymi nauczycielami i wierzącymi rodzicami. Z pewnością nie wolno opuścić rąk i biernie się wszystkiemu przyglądać. Np. jeden z łomżyńskich proboszczów co roku w ogłoszeniach parafialnych zapraszał dzieci na Eucharystię kończącą zajęcia szkolne sprawowaną w godzinach wieczornych, bo taka była u niego rutynowa liturgia codzienna. Nikt nie przychodził, a on nadal nie próbował niczego zrobić, by tę sytuację odmienić, chociażby organizując stosowną liturgię w godzinach porannych. A przecież kapłan ma być służebny wobec wspólnoty… Szczęść Boże.