Istnieje wiele powodów, że nie można było zastosować prostackiej metody na zasadzie „ile fabryka dała”…

Rada Miasta w Łomży większością głosów podniosła wynagrodzenie prezydenta Mariusza Chrzanowskiego do maksymalnego progu, jaki ustanowił ustawodawca. Nie wspomniano, że w nadchodzącym budżecie znacznie wzrosną także diety pobierane przez radnych.

Na początku zaznaczę, że nie jestem przeciwnikiem podnoszenia płac. Jednak w mojej ocenie to nie jest najlepszy czas na podwyżki. Powtarzanie podczas sesji, że „to nie my”, lecz ustawodawca zażyczył sobie wprowadzenie podwyżek płac jest naiwnym wypaczaniem rzeczywistości. Ustawodawca bowiem pozostawił radnym spore pole manewru i nie wskazał, że podwyżki dla włodarzy mają być dane „na maksa”. Ponadto pompowanie poglądu, że inni zarabiają więcej od włodarza Łomży jest tłumaczeniem co najmniej marnym. Nie ważne kto grał pierwsze skrzypce w przygotowaniu uchwały o podwyżce dla p. Chrzanowskiego, lecz temu komuś zabrakło minimum przyzwoitości. Że mam w tej ocenie rację, wystarczyło posłuchać chaotycznych i nieprzekonywujących uzasadnień, jakie padły z ust przewodniczącej rady oraz skarbnika miasta przy grobowej ciszy radnych z grupy większościowej. Nieobecność prezydenta Chrzanowskiego podczas procedowania tej uchwały świadczy, iż zabrakło mu nagle cywilnej odwagi, by stawić czoła oponentom tego makiawelicznego zabiegu.

Czemu makiawelicznego? Kiedy dokona się konfrontacji rzeczywistego stanu finansów miasta, wprowadzonych podwyżek podatków (to nic że na niewielkim poziomie, ale jednak), oceny dokonanej przez skarbnika miasta podczas październikowej sesji wydolności finansów w nadchodzącym roku, gdzie wysunęła mogące zaistnieć trudności i problemy, w tym konieczność ratowania się kredytem, by zamknąć obecny rok budżetowy, to pomysł podniesienia płacy dla włodarza do maksymalnego progu nie wygląda rewelacyjnie, a nawet można powiedzieć, że kpiąco. Osobie/osobom, które wysmarowały taką treść uchwały zabrakło zwykłej ludzkiej przyzwoitości i braku oceny rzeczywistości oraz nie przewidzenia społecznego odbioru tego właśnie makiawelicznego zabiegu.

Żebyśmy się dobrze zrozumieli. Nagrodą dla włodarza miasta, w postaci kształtowania jego płacy na wysokim poziomie powinna być przede wszystkim jego zdolność do pozyskiwania środków zewnętrznych na realizację różnych inwestycji w mieście. To głównie ten zakres zaangażowania i konkretne wyniki powinny być dla Rady Miasta podstawą do ustalenia płacy dla prezydenta ponad przeciętną. Uczciwie trzeba stwierdzić, że w kwestii pozyskiwania środków zewnętrznych Prezydent plasuje Łomżę w czołówce włodarzy naszego województwa. Zatem prezydent Mariusz Chrzanowski spełnia kluczowe warunki do pobierania wysokiego wynagrodzenia. Dlatego argumenty przedstawione przez przewodniczącą rady i skarbnika miasta, że ustawodawca każe podnieść płace są dla tych osób kompromitujące. Zabrakło klasy w przedstawieniu faktycznych powodów konieczności podniesienia wynagrodzenia dla włodarza Łomży.

Ale to nie wszystko. W świetle powyższych argumentów oraz wielu innych czynników, lecz głównie odbioru społecznego, osoba/osoby, które wyrychtowały tę uchwałę popełniły niewybaczalny błąd – powinny bowiem, właśnie dla szacunku dla tej społeczności, która dźwiga miasto swoją pracą zaproponować podwyżkę na poziomie 80, 85 lub 90 proc. a nie 100 proc. Przy takim zabiegu „wilk byłby syty a owca cała”. W tym trudnym, pod wieloma względami, czasie dla miasta uchwałodawcy/uchwałodawcom zabrakło wyobraźni i porządności. Istnieje wiele powodów, że nie można było zastosować prostackiej metody na zasadzie „ile fabryka dała”. Trzeba odrobinę taktu, kiedy się żyje z kieszenie mieszkańców. Pozdrawiam Czytelników.