Superpozytywny felieton o Kościele Łomżyńskim…

W sobotę 19 marca br. na Jasnej Górze odbyła się V edycja akcji duszpasterskiej „Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego”. Jej inicjatorem jest Kleryk (student) obecnie IV roku Łomżyńskiego Seminarium (o imieniu Rafał, pochodzący z Grajewa). Gdy w 2018 roku, jeszcze przed swoją maturą, spotkał w Rzymie papieża Franciszka, usłyszał od niego zachętę, by on modlił się za Papieża, a z kolei Papież będzie się modlił za niego. Tak zrodziła się inicjatywa duszpasterska, osiągająca corocznie swoją kulminację w dzień wyboru papieża Franciszka na Stolicę Piotrową, czyli 13 marca. Tym razem jednak, z racji na mały jubileusz całej akcji, odbyła się ona na Jasnej Górze w rocznicę uroczystej inauguracji pontyfikatu przez Ojca Świętego Franciszka, czyli 19 marca. Zyskała w ten sposób wyraźniejsze ramy ogólnopolskie, zwłaszcza że jej patronem honorowym pozostaje Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski.

Papież Franciszek w środę poprzedzającą, tj. 16 marca br., odniósł się do tego wydarzenia w trakcie audiencji generalnej w Watykanie: „Pozdrawiam serdecznie obecnych tu Polaków, a szczególnie młodych, którzy w duchu modlitewnej inicjatywy «Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego» (…) zgromadzą się na Jasnej Górze (…), by modlić się w intencjach mojej papieskiej posługi. Dziękuję! Dziękuję za ten Wasz piękny gest”. Watykański Sekretariat Stanu przesłał jeszcze Organizatorom specjalny list gratulacyjny.

Program obejmował mniej więcej 7 godzin spotkań, od 14.30 do 21.30, a całość dostępna była na kanale YT. Najpierw Biskup Łomżyński sprawował Eucharystię w Kaplicy Cudownego Obrazu. Homilia, dość chaotyczna, dotyczyła ogólnie ojcostwa świętego Józefa i modlitwy za Ukrainę. Zajrzałem z ciekawości, jak to przemówienie zrelacjonowało Biuro Prasowe Jasnej Góry, a mianowicie, że: Biskup „wskazał na potrzebę i siłę modlitwy”. Problem zasadniczy polegał bowiem na tym, że w całym przemówieniu ani jednym słowem nie został przywołany papież Franciszek, ani jego nauczanie, ani jego posługiwanie! Ani jednym słowem! Świadomie, czy nieświadomie?

Potem w Sali Papieskiej miał miejsce synodalny panel dyskusyjny dotyczący ogólnie współpracy między duchownymi i świeckimi, z udziałem kilku zaproszonych Gości, zakończony adoracją Krzyża. Jeszcze podczas trwania tej części całej akcji Biuro Prasowe Jasnej Góry informowało, że rozważanie na Apelu Jasnogórskim o godz. 21.00, zgodnie z uprzednim planem, poprowadzi Biskup Koadiutor Katowicki, ten sam właśnie, który kilka dni wcześniej na Mszy Świętej całego Episkopatu Polski w Warszawie wygłosił przepiękną, w języku prozy poetyckiej, laudację na cześć papieża Franciszka. Jednakże faktycznie tego rozważania nie poprowadził, chociaż w Apelu Jasnogórskim uczestniczył, m.in. wraz z Metropolitą Częstochowskim i Biskupem Łowickim (uczynił to za niego zwykły Zakonnik). Co zatem doprowadziło w międzyczasie do takiej nieoczekiwanej zmiany?

Licznik na YT wskazywał jakieś 5 tysięcy Internautów śledzących różne części akcji modlitewnej «Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego». Z samej Łomży dostrzec można było, oprócz Biskupa Diecezjalnego, jeszcze dawnego Pracownika Nuncjatury Apostolskiej i kilku Kleryków (trzech?). Żadnego seminaryjnego Moderatora! Żadnego Kurialisty! Żadnego Duszpasterza Młodzieży! Co się zatem stało?

Nim postawię swoją hipotezę, mała dygresja, taka na wzięcie oddechu, z wyraźnym odejściem od głównego tematu, ale nie całkowitym. Tego samego dnia, 19 marca br., papież Franciszek promulgował konstytucję apostolską „Praedicate evangelium” (Głoście Ewangelię), reformującą Kurię Rzymską. Dwie sprawy rzucają się w oczy. Po pierwsze, na czele watykańskich dykasterii będą mogli stanąć także świeccy, zarówno mężczyźni, jak i kobiety. I po drugie, duchowni będą mogli pracować w Watykanie „z reguły” (!) tylko pięć lat, aczkolwiek z możliwością przedłużenia na kolejne pięć lat, czyli maksymalnie 10 lat. Potem muszą wracać do swoich macierzystych wspólnot, chodzi bowiem o to, by nie kreować duchownych-urzędników oderwanych od rzeczywistości duszpasterskiej. Sprawdziłem tak dla ciekawości, co by się stało, gdyby te modelowe rozwiązania papieskie zastosować do lokalnej Kurii; otóż, naprawdę tylko bardzo nieliczni mogliby pracować dalej. Hm!

Wróćmy do głównego wątku felietonu. Dziewięć lat pontyfikatu papieża Franciszka to znakomity program odnowy Kościoła, niejako konkret na konkrecie, z klarownym wezwaniem do „nawrócenia duszpasterskiego”. Czy zatem Kościół Łomżyński nie zignorował za bardzo całego tego bogactwa bieżącego pontyfikatu, wszak Papież to przecież widzialna Głowa Kościoła powszechnego? I w takiej właśnie perspektywie tę oddolną inicjatywę duszpasterską młodego Kleryka, podejmowaną chyba jakby przy wiatrach niesprzyjających (a przynajmniej przy jakimś zobojętnieniu?), trzeba odczytywać jako iskierkę nadziei na przyszłość… Szczęść Boże.