Od chaotycznej kreatywności do celebrowanej rutynowości… (2/2)

Sukcesora kurialnego Szefa ds. Duszpasterstwa Ogólnego szukano od kilku miesięcy. Ponoć odchodzący na probostwo Wikariusz Biskupi miał swojego faworyta. Był nim młody, utalentowany i zaangażowany Ksiądz z parafii katedralnej. Odrzucono jednak tę kandydaturę, chyba głównie z racji na brak doświadczenia duszpasterskiego nabytego w polskich realiach. W konsekwencji Wikariusz Biskupi skoncentrował się odtąd bardziej na personaliach związanych z jego przyszłą parafią. Próbuje bowiem dobierać sobie współpracowników (wikariuszy parafialnych), by stworzyć zespół „galacticos” (po hiszpańsku „galaktyczni”, oryginalnie w odniesieniu do Realu Madryt), który okaże się lepszy od pozostałych siedmiu parafii łomżyńskich, z parafią Krzyża Świętego i parafią Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej włącznie.

Niektórzy domyślali się, że być może biskupi Kapelan zainteresowany jest kolejnym wysokim urzędem. Bo skoro on i tak pilnuje kalendarza posług Pasterzy, to równie dobrze mógłby zajmować się ogólną organizacją duszpasterstwa w Diecezji Łomżyńskiej. W tle tego pomysłu znajdowała się niewątpliwie koncepcja duszpasterstwa rutynowego. Kapelan od paru lat jest Diecezjalnym Duszpasterzem Rodzin, ale ponoć nie cieszy go ta funkcja jakoś nadmiernie. Ot, choćby trwający w Kościele powszechnym od kilkunastu miesięcy „Rok Rodziny Amoris Laetitia” (Rok radości miłości w rodzinach) obchodzony jest w Diecezji Łomżyńskiej w dwóch punktach. W marcu ubiegłego roku (pierwszy punkt) odbyła się uroczysta inauguracja w Katedrze (z garstką wiernych), a pod koniec czerwca tego roku (drugi punkt) w parafiach dokona się zamknięcie obchodów (materiały watykańskie już zostały przez Kurię przesłane). Oczywiście, w międzyczasie coś niecoś się w duszpasterstwie rodzin działo, dzieje i dziać będzie, ale właśnie raczej rutynowo.

Niewykluczone, że Kapelan zostanie Wikariuszem Biskupim ds. Duchowieństwa albo zadowoli się dotychczasowym ogromem wpływów nieformalnych. Koncepcja „rutynowości” jednak pozostała i do niej właśnie próbowano dopasować osobę, jakby nieco „spoza układów”. Nieco, bo Nowy Szef jest Archiwariuszem Kurii i ma wpływ na funkcjonowanie strony internetowej Kurii. Jego główna funkcja to jednak od 2 lat bycie Rektorem przyseminaryjnego kościoła (czy jak niektórzy mówią „kościółka”). Z wykształcenia specjalistycznego jest liturgistą, w miarę zdolnym, dość przedsiębiorczym i o głębszym życiu duchowym. Księża żartują, że sporo rozmaitych funkcji zdobył metodą „time and patience” , czyli zaprogramowaną cierpliwością, jakby „eleganckim wyżebraniem”. O kościół przyseminaryjny dba wzorcowo (m.in. zdobył dofinansowania) i nie zadowolił się duszpasterskim minimalizmem, ale wprowadził „coś więcej” (np. cykliczne „modlitwy ze świętym Szarbelem”). Ogólnie jednak jego nominacja na kurialnego Szefa ds. Duszpasterstwa Ogólnego odbierana jest w środowisku jako „przejściowa”. Dużo bowiem zależeć będzie od współpracy i ewentualnej rywalizacji z biskupim Kapelanem i Ceremoniarzem Diecezjalnym.

Ma on w swoim życiorysie także niezwykle krótkotrwały wątek medialny. Przez kilka miesięcy zaangażował się w redagowanie „Głosu Katolickiego” i prowadzenie wywiadów w „Radiu Nadzieja”. Teksty pisał niezłe, ale sposób prowadzenia rozmów pozostawał zanadto monotonny. Znakomicie, że nie boi się mediów, bo bez nich nie ma dzisiaj skutecznego duszpasterstwa. Ale w duszpasterstwie potrzebny jest również kreatywny dynamizm i promieniująca charyzma. Być może ten pierwszy element da się jeszcze wypracować, a ten drugi bardziej ujawnić…

Czego więc ostatecznie można się spodziewać w ciągu najbliższych miesięcy po tej nominacji? Wykreowanemu do tej pory i nieco chaotycznemu oraz zbyt powierzchownemu schematowi kurialnego duszpasterstwa ogólnego Nowy Szef z pewnością nada bardziej uporządkowaną, pogłębioną i uwzniośloną formę. Dokładnie to znaczy tytułowa „celebrowana rutynowość”. Szczęść Boże.

PS. Kurialna strona internetowa opublikowała 7 czerwca br. List Pasterski Biskupa Łomżyńskiego przed Pieszą Pielgrzymką na Jasną Górę. List ma być odczytywany w kościołach 19 czerwca (tak zarządził Wikariusz Generalny, czyli Biskup Pomocniczy). Tyle że, nie wiadomo, w którym miejscu. Zamiast kazania nie powinien, bo kompletnie nie ma charakteru homilijnego. Na końcowe ogłoszenia z kolei jest za długi, a do tego mało oryginalny, jakby został skomponowany z elementów listów z lat poprzednich. Ten list to klasyczny przykład „rutynowości pospolitej”.