Całościowa wizja duszpasterska…

Według najnowszych badań, słuchalność „Radia Nadzieja” na terenie dawnego województwa łomżyńskiego wynosi zaledwie 2,7 %. Oznacza to np., że w samej Łomży słucha tej rozgłośni jakieś 1500 osób (na 60 tysięcy mieszkańców), czyli odpowiednik niedużej parafii. Bardziej niepokojąca jest jednak przede wszystkim jakość „Radia Nadzieja”, spowodowana chyba nie tylko ostatnią falą dziwnych i niezrozumiałych redukcji personalnych. Gdy jeden z Odbiorców poprosił na radiowym Facebooku Redakcję o komentarz do tych 2,7 %, otrzymał niebawem odpowiedź: „Bogu niech będą dzięki!”. Można spróbować odgadnąć, że do tak pobożnej odpowiedzi zdolny jest chyba tylko… Ksiądz Vicedyrektor? Ale po krótkim czasie odpowiedź ta zniknęła z radiowego Facebooka. I tym razem można znowu spróbować odgadnąć, że chyba za wykasowaniem wpisu stoi sam… Ksiądz Dyrektor (lub osoba przez niego wyznaczona)? W tej perspektywie trzeba również postrzegać niedawne zlikwidowanie „liczników wejść” na stronie internetowej „Radia Nadzieja”, pewnie aby nikt nie miał podstaw do krytyki, że jakoby coś się w diecezjalnych mediach nie udaje.

We wtorek 22 listopada „Gościem Dnia” diecezjalnego „Radia Nadzieja” był Pasterz Kościoła Łomżyńskiego. Taki wywiad to rzadkość. Ekscelencja pozostawał zdystansowany, nieco przygnębiony, wciąż jeszcze ze śladami niedawnej choroby (przeziębienia?), a jego głos nie brzmiał dostojnie. Wydaje się, że spotkanie odbyło się z kilkudniowym opóźnieniem, bo chyba zostało ono pierwotnie zaplanowane w związku z rocznicą prekonizacji Pasterza Łomżyńskiego (czyli ogłoszenia jego nominacji w dniu 11 listopada), a więc miało na celu jakieś całościowe spojrzenie na duszpasterstwo mijającego roku, jedenastego w posłudze biskupiej.

Wywiad na stronie internetowej „Radia Nadzieja” zilustrowano pozowanym zdjęciem, raczej nieaktualnym. Zatrzymałem się nad nim dłużej, a nawet zafrasowany konsultowałem się z przyjaciółmi, by na koniec odkrywczo stwierdzić, że do tego wywiadu pasuje ono jak ulał. Rozkojarzona, nadmiernie rozpalona i jakby pozbawiona naturalnej serdeczności twarz, no i jeszcze ten kołnierzyk koszuli wystający tak niesymetrycznie z sutanny. Można to wszystko obejrzeć, ale równie dobrze można sobie z tego zrezygnować…

Świecki Dziennikarz, czyli „jeden z ocalałych” w diecezjalnej rozgłośni po ostatnich turbulencjach personalnych, reprezentował „przeciętnego” Diecezjanina, czyli zadawał pytania proste i raczej takie od przypadku do przypadku, ale chyba innych by nie potrafił wyartykułować. Oto one: 1) Jak ważna jest ewangelizacja w Diecezji Łomżyńskiej? 2) Jakie znaczenie ma poświęcenie kościoła i ołtarza w Radulach?; 3) Jak bł. Stefan Wyszyński i jego sanktuarium w Zuzeli wpływają na Kościół Łomżyński? 4) Jakie owoce przyniosła dziękczynna pielgrzymka kapłanów w maju do Zuzeli? 5) Jakie inne wydarzenia były ważne dla Księdza Biskupa w ciągu roku? 6) Co najbardziej istotnego dokonało się w tym czasie w Kościele lokalnym? 7) Jakie są plany na kolejny rok duszpasterski?

Najprawdopodobniej Biskup zapoznał się uprzednio z pytaniami. I oto teraz jego odpowiedzi: 1) ewangelizacja w Diecezji Łomżyńskiej ma otworzyć ludzi, a szczególnie młodzież, na bogactwa, które przyniósł Jezus; 2) poświęcenie w Radulach sprawiło, że kościół i ołtarz zostały przeznaczone wyłącznie do rzeczy świętych; 3) Sanktuarium w Zuzeli zaczęło przyciągać pielgrzymów z całego kraju; 4) Zuzela jest szczególnie ważna dla kapłanów, bo tam urodził się Prymas Tysiąclecia; 5) jako Diecezja Łomżyńska możemy się pochwalić bierzmowaniem młodych (trzeba tylko przepracować program, by stał się bardziej soft), festiwalem w Płonce Kościelnej, Dniem św. Walentego, wspólnotą ewangelizacyjną Theoforos, Przyjaciółmi Oblubieńca, Rycerzami Kolumba i „innymi grupami”; 6) w Kościele Łomżyńskim słabną nabożeństwa 40-godzinne, ale na popularności zyskują adoracje wieczyste; 7) w kolejnym roku odbędzie się festiwal młodych w Płonce Kościelnej, Dożynki w Długosiodle, przygotowania do jubileuszu stulecia powstania Diecezji Łomżyńskiej i kontynuowany będzie Synod o synodalności.

Greckie słowo „episkopos” (biskup) znaczy „spoglądający z góry”, czyli predysponowany do całościowej syntezy. Tymczasem „perełką” wywiadu może być analityczny opis rutynowych Dożynek, które odbędą się za dziesięć miesięcy w Długosiodle: „Zaczniemy wszystko najpierw przedstawieniem tych wieńców, myślę, że o 11.00. Później Eucharystia, wspólny posiłek później; i nie wiem, wspólne dziękczynienie w czasie Mszy Świętej”. Hm!

No cóż, zakończę w tym miejscu felieton. Szczęść Boże.

PS. Rok temu w Katedrze Biskup Diecezjalny odmówił „Akt Pokutny” w następującej wersji: „Spowiadam się Bogu wszechmogącemu i Wam, Bracia i Siostry, o modlitwę za mnie do Pana Boga naszego”. Może w tym właśnie deficycie autokrytyki tkwi największy problem, owa wina, a nawet bardzo wielka wina?